စစ္ျပန္ႀကီးေတြ ေတြ႔တဲ့ပြဲ

ျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့လည္း
ေသာက္ေသာက္စားစားေပါ့
ေပါ့ပါး ေသြးျပန္ႂကြတယ္...
အႏွစ္ ၂၀.. တို႔ေတြ က်င္လည္ပံု ဘ၀ျခားကုန္ၾကတယ္။

ေဟ့ေကာင္ႀကီး
မေသေသးဘူးေနာ္...
ရယ္လိုက္ၾကတယ္
ငါတို႔ ဆံပင္ျဖဴေတြေတာင္ ရယ္စရာ ျဖစ္ေစတယ္။
၀မ္းဗိုက္ရႊဲရႊဲႀကီးေတြကလည္း ရယ္စရာျဖစ္
မ်က္မွန္ထူလာတာလည္း ရယ္စရာျဖစ္တယ္။
ေရာဂါ အနာေတြလည္း ရယ္စရာျဖစ္တယ္။
ထိပ္တိုက္ ကိုယ္က်ဳိးမပါေတာ့လည္း အကုန္ရယ္စရာျဖစ္တယ္။

ဟိုေကာင္ကြာ
ေသရွာၿပီ.. ဟား ဟား ဟား
လူတေယာက္ေသတာကို ရယ္ပြဲဖြဲ႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ညေနခင္း
ေသသူက ၀ဋ္ကၽြတ္သြားတဲ့အလား
က်န္တဲ့သူက ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ားေနရသလို ေျပာျဖစ္ၾကတယ္..
ေအးေလ..
သူ႔ကိုယ္သူ တန္ဖိုး မထားရွာဘူး။
ေခတ္ကလည္း သူ႔ကို တန္ဖိုးမထားရွာဘူး။

ခင္ဗ်ား ဟိုေကာင္မေလးကို မွတ္မိေသးလား...
ခင္ဗ်ား အဲဒီကိစၥ မွတ္မိေသးလား...
ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကို ျပႆနာရွာထားတာေလ..
ႀကိဳးစေတြ ျပန္ျပန္ဆြဲဖြမွ
မမွတ္မိတာေတြ အမ်ားႀကီး
စကားေရစီးက ႏွစ္ေတြျဖတ္စီးလာတယ္။

ေတာ္ပါကြာ... သီခ်င္းဆိုၾကပါစို႔...
ကာရာအိုေက.. ကာရာအိုေက...
ခပ္ေထြေထြရွိလာေတာ့
ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔ ျပန္ေဖ်ာ္ေျဖသလား..
"ငါ့ကို မုန္းတာဘယ္သူေတြလဲ... သိခ်င္စမ္း
ေသြးေတြဆူဘီ သိရဲ႔လား"
တူးတူးခါးခါး ျခစ္ေအာ္ၾက
မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ "ေပ်ာက္ဆံုးေသာ နိဗၺာန္ဘံု" ကို ျပန္လြမ္းရ
ေခတ္ေဆြးႀကီးေတြ ကဲြတဲ့ည။

ေယာဟန္ေအာင္
၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉။
မဲေဆာက္က ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား ျပန္ဆံုေတြ႔တဲ့ပြဲ အမွတ္တရ