Pages

Saturday, August 16, 2008

လြမ္းအိုးကြဲ

ညက တိတ္ေနခ်ိန္မွာ
အလြမ္းေတြ တပြင့္ၿပီးတပြင့္ ပြင့္လိုက္တာ
အိပ္မက္ခင္းႀကီး ျဖစ္သြားတယ္
သူနဲ႔ ေ၀းေနတုန္းမွာေပါ့။

ငါဟာ ေႂကြက်သြားႏိုင္ပါတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ဖြဖြ လွမ္းေနရ
ဆံပင္ကို လိုအပ္မွ ညႇပ္ေတာ့တယ္
လက္သည္းကို လိုအပ္မွ ညႇပ္ေတာ့တယ္
စိတ္ရွိတိုင္း လြမ္းခ်င္တာေတာင္ ခ်ဳိထားလို႔
အားအင္ေတြ ငါသိုထားခဲ့
ငါ့ရဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို တရားနဲ႔ ေျဖခဲ့တယ္။
သူ႔နားကပ္ၿပီး
တိုးတိုးေျပာျပမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ေပါ့။

ေယာဟန္ေအာင္
ကာလ မသိရ

7 comments:

Moe Cho Thinn said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ..
ဒါမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ဖူးတယ္၊ ျဖစ္တတ္ပါတယ္..

ပို႔စ္ေလးေတြ ျပန္တင္လို႔ ေက်းဇူးပါ။ ေန႔တိုင္းလာဖတ္ေနမိလို႔ပါ။
အရင္က ကြန္မန္႔ေရးတတ္တာ ၂ပတ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးလို႔ ေျခရာ မခ်န္ခဲ႔လိုက္တာပါ။

ေမျငိမ္း said...

အင္းး တကယ္ကေတာ့ က်မဖတ္ခ်င္တာ..ျပီးေတာ့ ေရးခ်င္တာ အဲလို ကဗ်ာေတြ....။

Anonymous said...

ဆံပင္ကိုလိုအပ္လို႔ညွပ္ခ်င္တာေတာင္ တခါတခါပိုက္ဆံျပတ္တဲ႔ရက္ခံသြားယင္
ဆံပင္နဲနဲရွည္သြားတာလည္းရွိတယ္အကိုေရ႕
(ကဗ်ာအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

သစ္နက္ဆူး said...

လြမ္းအိုးကြဲ ကဗ်ာကေတာ့.....
ရင္ထဲကို ဒိုင္းကနဲ ဘဲကိုေယာေရ..။

MANORHARY said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာ
ရင္ကိုထိခ်က္ၿပင္းတယ္္
ၿပင္း...လြန္း...တယ္...

သက္ေဝ said...

သူ႔နားကပ္ၿပီး
တိုးတိုးေျပာျပမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ေပါ့...

ကဗ်ာေလးက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...
ေက်းဇူးပါ...

မသင္းသင္း said...

ေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ဦးကေရးတဲ့ကဗ်ာ
ခံစားခ်က္ပါလုိ႔လားမသိ
ၾကည္နူးလြမ္းေမာဖြယ္ရာ
“ငါ့ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကုိ တရားနဲ႕ေျဖခဲ့တယ္”
တဲ့
အစ္ကုိေယာဟန္ေရ 2008ခုႏွစ္ကဗ်ာကုိ 2009'Dec မွ ဖတ္ခြင့္ရလုိ႔ ခုမွပဲ ေရးရပါတယ္။ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္က အလြမ္းေတြ တစ္ပြင့္ၿပီး တစ္ပြင့္ ပြင့္ေစပါတယ္။

Recent Comments