လြမ္းအိုးကြဲ

ညက တိတ္ေနခ်ိန္မွာ
အလြမ္းေတြ တပြင့္ၿပီးတပြင့္ ပြင့္လိုက္တာ
အိပ္မက္ခင္းႀကီး ျဖစ္သြားတယ္
သူနဲ႔ ေ၀းေနတုန္းမွာေပါ့။

ငါဟာ ေႂကြက်သြားႏိုင္ပါတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ဖြဖြ လွမ္းေနရ
ဆံပင္ကို လိုအပ္မွ ညႇပ္ေတာ့တယ္
လက္သည္းကို လိုအပ္မွ ညႇပ္ေတာ့တယ္
စိတ္ရွိတိုင္း လြမ္းခ်င္တာေတာင္ ခ်ဳိထားလို႔
အားအင္ေတြ ငါသိုထားခဲ့
ငါ့ရဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို တရားနဲ႔ ေျဖခဲ့တယ္။
သူ႔နားကပ္ၿပီး
တိုးတိုးေျပာျပမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ေပါ့။

ေယာဟန္ေအာင္
ကာလ မသိရ