ျမန္မာျပည္က ဆည္းဆာခ်ိန္ (၃)

ရွမ္းျပည္နယ္ သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္ရဲ႔ ဇနီးျဖစ္ခဲ့သူ ေစာသုစႏၵီ ေခၚ အင္ဂါ ဆာဂ်င့္ (Inge Sargent) ေရး သားတဲ့ "ျမန္မာျပည္က ဆည္းဆာခ်ိန္၊ ရွမ္းေစာ္ဘြား မေဟသီတဦးျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ က်မရဲ႔ ဘဝ" ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို တင္ျပေနပါတယ္။ စာအုပ္ရဲ႔ ေနာက္အခန္းေတြမွာ စဝ္ၾကာဆိုင္နဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူ မဟာေဒဝီတို႔က တက္ညီလက္ညီ ေဒသအက်ဳိးေဆာင္ရြက္ ခဲ့ ၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မ်ားကို တင္ျပထားပါတယ္။

ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။
စဝ္ၾကာဆိုင္က ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စည္းစနစ္ႀကီးတဲ့သူလို႔ ဆိုရင္ ရႏိုင္သလို၊ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ ယဥ္ေက်း တဲ့သူတဦး လုိ႔ဆိုရင္လည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ေမာင္ႏွံ သီေပါအေရွ႔ေဟာ္ ကို ေရာက္ လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔က ထီးနန္းေရွးရိုးအစဥ္အလာအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ဟိတ္ဟန္ပကာသန မႀကီးဘဲ သာမာန္ရိုးရိုးလူေတြလို ဘဝကို ျဖတ္သန္းၾကဖို႔လည္း စဥ္းစားထားခဲ့ပါတယ္။ အရင္ကဆိုရင္ ေစာ္ဘြားေတြ၊ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိး ေတြေရွ႔မွာ ဒူးေထာက္ခစားရတဲ့ အရင္တုန္းက အေလ့အထေတြကိုလည္း သူတို႔က ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔မလြန္ ဆန္ႏိုင္ၾကတဲ့ ဓေလ့ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စဝ္ၾကာဆိုင္က သီေပါနယ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ေစာ္ဘြားတဦးျဖစ္ တာနဲ႔အညီ လူအမ်ားေရွ႔၊ ပြဲလမ္းေတြမွာေတာ့ သူ႔ကို ရိုေသသမႈနဲ႔ ေက်ာဝ္ဖိဖ (တနည္းေျပာရရင္ နယ္ပယ္ ကို အုပ္စိုးေတာ္မူေသာ အစ္ကိုႀကီးဘုရား) ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

သူတို႔ေမာင္ႏွံက အေနာက္ ႏိုင္ငံကေန တတ္ေျမာက္လာတဲ့ ပညာနဲ႔ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေနရတဲ့ သီေပါျပည္သူေတြရဲ႔ ဘဝကို ဘယ္လို ျမႇင့္တင္ေပးရမလဲ ဆိုတာ အျမဲစဥ္းစားေနခဲ့ၾကပါတယ္။ သူက လာဘ္စားတဲ့ ထိပ္ပိုင္း အရာရွိ ႀကီး ၂ ေယာက္ကို လည္း ျဖဳတ္ပစ္အေရးယူခဲ့ပါတယ္။ အရင္လို နီးစပ္သူေတြကို မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး ကန္ထရိုက္ ေပးတာ၊ စီးပြားေရး အခြင့္ထူးခံေပးတာေတြကိုလည္း ရပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ စဝ္ၾကာဆိုင္က နာနတ္ သီး၊ ေကာ္ဖီ၊ ေျမပဲ၊ ဂ်င္း၊ ပဲပိစပ္ စသျဖင့္ စမ္းသပ္စိုက္ခင္းေတြကိုလည္း သူ႔ေဒသအတြင္းမွာ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္း မိုင္းနင္း သတၱဳတြင္း ကုမၸဏီက ေဘာ္ႀကိဳေဒသကေန သတၱဳထုတ္လုပ္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ သီေပါေစာ္ဘြား ေဖာင္ေဒးရွင္းကလည္း ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဇနီး အင္ဂါ ေခၚ ေစာသုစႏၵီကိုယ္၌က သီေပါမိခင္ႏွင့္ ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ဦးေဆာင္ကူညီခဲ့ပါတယ္။

စဝ္ၾကာဆိုင္က ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြရိုးရာအေနနဲ႔ က်င္းပၾကတဲ့ "ပြဲ"ေတြကို သိပ္ၿပီး သေဘာမေတြ႔လွပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီပြဲေတြမွာ ေလာင္းကစားဝိုင္းေတြပါတတ္ၿပီး၊ ေဒသခံ ရိုးသားတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႔အားနည္းခ်က္ကို ေလာင္းကစားဒိုင္ေတြက အခြင့္ေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္တာကို မလိုလားလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ေလာင္းကစားဝိုင္းကေငြေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေစာ္ဘြားေတြအတြက္ အခြန္အတုတ္အျဖစ္ ရေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူက ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြဆီက ေငြကို ဒီနည္းနဲ႔ မယူခ်င္ပါဘူး။ သူေစာ္ဘြား တာဝန္ယူရတဲ့ ကာလမွာ ရွားရွားပါးပါး ပြဲ ၂-ခုပဲ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ သီေပါနဲ႔နီးစပ္တဲ့ အိမ္နီးခ်င္း သိႏၵီနယ္ မွာေတာ့ ပြဲလမ္းေတြက အစဥ္အဆက္ မျပတ္ဆိုသလိုပဲ ရွိေနပါတယ္။ တခါမွာလည္း ျမန္မာစစ္တပ္က ရန္ပံုေငြအတြက္ သီေပါနယ္မွာ ေလာင္းကစားပြဲေတာ္က်င္းပဖို႔ ခြင့္ေတာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ သူက ပြဲခြင့္ေပးဖို႔ ျငင္းပယ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ သူ႔အၾကား ဆက္ဆံေရးကိစၥေတြမွာ အဖုအထစ္ေလးေတြ ရွိလာခဲ့ရပါ တယ္။

ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကာလရဲ႔ ေနာက္ခံအေျခအေနကို ျပန္လည္ တင္ျပေပးမွ ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးသူ ဘာေတးလ္လင့္တနာက စာအုပ္နိဒါန္းပိုင္းမွာ ဒီကိစၥေတြကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္းအမ်ဳိး သားေခါင္းေဆာင္ စဝ္ေရႊသိုက္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကာလ ပထမသမၼတအျဖစ္ ေနရာေပးခ့ဲေပမယ့္ ရွမ္းျပည္အတြင္းမွာ မေက်နပ္မႈေတြက ရွိေနၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း တရုတ္ျပည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အာဏာရလာအၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လီမီ ဦးေဆာင္တဲ့ ကူမင္တန္တပ္ေတြက ရွမ္းျပည္ထဲကို ထြက္ေျပးေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ ကူမင္တန္တပ္ေတြက ရွမ္းျပည္ထဲမွာ အင္အားစုေဆာင္းလာရာ ကေန ေနာက္ဆံုး ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာ ကူမင္တန္က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ျမန္မာအစိုးရက စစ္ေရးအရ တိုက္ထုတ္ရေတာ့မယ့္ ကိစၥျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီစစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ပဲ ျမန္မာစစ္တပ္အေျမာက္အမ်ား ရွမ္းျပည္နယ္ထဲကို ေရာက္ရွိ အေျခခ်လာၾကပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ေတြ ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ အျခား ျပႆနာေတြလည္း ေန႔တဓူဝ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတယ္လို႔ အင္ဂါက ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ရိုက္ႏွက္တာ၊ မိန္းမပ်ဳိ ေတြကို လက္က်ဴးတာ၊ မုဒိမ္းမႈ ေတြျဖစ္တာ၊ ရြာလူႀကီးေတြကို အတင္းအက်ပ္ခိုင္းေစတာ စသျဖင့္ ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ ရပါတယ္။ အျခားျပႆနာတခုကေတာ့ အခြန္အေကာက္နဲ႔ ဘ႑ာေရး ျပႆနာပါ။ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းက အခြန္ဘ႑ာေတြက ဗဟိုအစိုးရဆီကို တိုက္ရိုက္သြားၿပီး၊ ဗဟိုအစိုးရ ျပန္ခြဲေပးမွ သံုးရတဲ့အေနအထားပါ။ ေဒသအတြင္းက အရင္းအျမစ္ေတြကုိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မခံစားရဘူးလို႔ ယူဆလာၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အခ်ဳိ႔ ရွမ္းအမ်ဳိးသားေရးဝါဒီေတြက ခြဲထြက္ေရးလႈပ္ရွားမႈ စတင္လာၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန လက္နက္စြဲကိုင္ ပုန္ကန္ၿပီး ခြဲထြက္ဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ ဒီလူေတြရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပမယ့္ စဝ္ၾကာဆိုင္က ဒီလိုမယူ ဆပါဘူး၊ သူက ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္တာဟာ အေျဖမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ပါလီမာန္အတြင္း သူက တင္ျပေတာင္းဆိုႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ သူက ပါလီမာန္အတြင္း ေဝဖန္တင္ျပတဲ့အခါ ဗမာႏိုင္ငံေရးသမား ေတြဘက္က သူ႔ကို အစြန္းေရာက္သူလို႔ ျမင္သလို၊ ရွမ္းအမ်ဳိးသားေရး တက္ႂကြတဲ့ ခြဲထြက္ေရးအုပ္စုေတြက လည္း စဝ္ၾကာဆိုင္ကို အားမရလွပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ သူက ၾကားညႇပ္ရပါတယ္။

ဒီလိုႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြၾကားမွာ သူ႔အတြက္ အားေဆးျဖစ္ေစသူက သူ႔ဇနီး အင္ဂါပါ။ သူတို႔ ၂-ေယာက္ က ညေနေစာင္းေရာက္ရင္ အေဖ်ာ္ယာမကာေလး သံုးေဆာင္ရင္း တေန႔တေန႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ဖလွယ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ အဂၤါက အၾကံေပးတဲ့အခါ ေပးတတ္သလို၊ တခါတေလမွာလည္း အားေပးတတ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အင္ဂါဆားဂ်င့္ ကိုယ္တိုင္က ရွမ္းစကားနဲ႔ ဗမာစကား အေတာ္တတ္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္သလို၊ အိမ္ေထာင္မႈကိစၥ၊ အိမ္တြင္း ထိန္းသိမ္းမႈကိစၥေတြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ခန္႔ခြဲစီမံေနပါၿပီ။ တခါတေလမွာ သူတို႔က ၿမိဳ႔အျပင္ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္ဖို႔၊ ဂ်စ္ကားေလးေမာင္းလို႔ ထြက္သြားတတ္သလို၊ သီေပါအနီးခ်ဳပ္စပ္ ေတြကိုလည္း အလည္ထြက္တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိန္က သီေပါေဟာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စခန္းသာေဟာ္နန္းကို သြားလည္ၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီေဟာ္နန္းရဲ႔ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားပံု အေၾကာင္းေတြကိုလည္း ေရးျပခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီေဟာ္နန္းကို တည္ေဆာက္ခဲ့သူက မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားခရီးေတြကို လႊတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးေလးေတာ္သူ သီေပါေစာ္ဘြား ဆာေစာ္ကဲ ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္အတြင္းမွာ မီးေလာင္ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ေနရာ၊ စစ္ၿပီးတဲ့ကာလမွာလည္း အျခားအေရး အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျပန္ျပင္မေဆာက္ႏိုင္ဘဲ ပ်က္စီးေနခဲ့ရတဲ့ ေနရာပါ။

သူတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးက ေရွ႔သြားေနာက္လိုက္ညီပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တႀကိမ္မွာ စဝ္ၾကာဆိုင္မထင္ ထားတာက အဂၤါကိုယ္တိုင္က သူ႔ကို မဟာေဒဝီအရာ တရားဝင္အပ္ ႏွင္းတဲ့ပြဲ လုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာခဲ့ပါ တယ္။ စဝ္ၾကာဆိုင္ကေတာ့ သူတို႔တရားဝင္ လက္ထပ္ထားရင္ၿပီးၿပီ၊ လူ အမ်ားကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အသိ အမွတ္ျပဳထားတယ္လို႔ ယူဆထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဂၤါကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြကို ေဖာ္ျပၿပီး၊ တရား ဝင္ မဟာေဒဝီအပ္ႏွင္းဖို႔ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴအမ်ဳိးသမီးတဦး၊ ေယာက္်ားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး တနယ္ တေက်းမွာ အေျခခ်လာေနတဲ့သူတဦးအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႔အားငယ္စိတ္ေတြကိုလည္း အဂၤါက ဒီစာအုပ္မွာ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ စဝ္ၾကာဆိုင္ကလည္း မဟာေဒဝီအပ္ႏွင္းတဲ့ မဂၤလာအခမ္းအနားကို အႀကီးအက်ယ္ပဲ က်င္းပ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အမွတ္ရစရာ အေၾကာင္းေတြကို အေသးစိတ္ကအစ ျပန္ေျပာင္း ခ်ယ္မႈန္းေရး သားထားခဲ့ပါ တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အေျခအေနေတြကိုေတာ့ ေနာက္အပတ္မွာ ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)