ငါ အခ်စ္ေတြ ကုန္သြားၿပီ၊ ဒါက ငါတို႔ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ ဇာတ္သိမ္းခန္းပဲ
ဘဝလိုပဲ ျပားခ်ပ္၊ သုႆာန္လို မႈန္မိႈင္း။
ခြင့္ျပဳပါ၊ ဒီအခ်စ္သီခ်င္းရဲ႔ ႀကိဳးေတြက ငါခြာေတာ့မယ္
ၿပီးေတာ့ ဂီတာကို ရိုက္ခြဲမယ္။ ငါတို႔ ဘာမွ စုေဆာင္းစရာ မလိုပါဘူး။
ေခြးငယ္ေလးက နားမလည္ျဖစ္ေနရ။ ငါတို႔ရဲ႔ အေမြးထူ သတၱဝါကေလးက
လြယ္ကူလွတဲ့ကိစၥေတြက ဘာေၾကာင့္ရႈပ္ေထြးေနရမွန္း သူမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ဒါနဲ႔
တံခါးဝမွာ သူက တအီအီ၊ ငါ သူ႔ကိုေပးဝင္လိုက္တယ္
မင္းထြက္သြားေနက် တံခါးကို သူကကုတ္ျခစ္လို႔။
ေခြးေလး၊ သံေယာဇဥ္ တြယ္ၿငိေနတဲ့ ေခြးေလး၊ မင္းကေတာ့ ေသခ်ာရူးမွာပဲ
ဒီလို ဟိုဘက္သည္ဘက္ ေျပးလို႔
ေရွးက်တဲ့ အိုင္ဒီယာေတြကို စိတ္ကူးႏိုင္ဖို႔ သူက သိပ္ငယ္လြန္းေသးတယ္
ၿပီးသြားၿပီ၊ အသံုးမက်တဲ့ဟာနဲ႔ ကိစၥၿပီးေပါ့။ အၿပီးပဲ။
သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့၊ ေနာက္ဆံုး 'အခ်စ္ကို ကယ္တင္ျခင္း' ဆိုတဲ့
ေခတ္ေဟာင္း ဇာတ္ဆန္လြန္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ကခုန္ရင္း ငါတို႔ၿပီးခဲ့ၿပီ။
'ခြင့္လႊတ္တယ္' ငါတို႔ တိုးတိုးေျပာၾကတယ္၊ ပဲ့တင္သံတခုကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔
ဒါေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ထက္ေကာင္းကင္က ဘာမွ ျပန္မလာခဲ့ဘူး။
အစပိုင္း အေစာကတည္းက အခ်စ္ကို သိမ္းဆည္းထားခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္တဲ့ 'ဘယ္ေတာ့မွ' 'ထာဝရ' ဆိုတာေတြ ေရွာင္ရွားရင္းနဲ႔ေပါ့
ရထားဘီးေတြက ေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္ကတည္းက ငါတို႔ၾကားသင့္တာေပါ့
'ကတိေတြ မေပးပါနဲ႔'၊ ကတိမ်ားဆိုတာ ဖိအားေမာင္းတံေတြပါပဲ။
ခ်စ္သူမ်ားရဲ႔ ရူးသြပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္မႈမ်ားကို သတိေပးေနတဲ့
ဒီလိုက်ဳိးေၾက သစ္ကိုင္းေတြကို ငါတို႔မွတ္စု လုပ္ထားသင့္တယ္
ငါတို႔ မီးခိုးေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ခဲ့သင့္တယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားေလေလ၊ လိမ္လည္မႈ ပိုႀကီးေလေလပဲ။
အခ်စ္မွာ စစ္မွန္တဲ့ၾကင္နာမႈဆိုတာ သိပ္အလြန္အကၽြံမလုပ္ဘဲ ေနတာပဲ
မင္းကိုခ်ည္ေႏွာင္မယ့္ သံႀကိဳးကြင္းဆက္တိုင္းကို ခ်ိန္ဆေနတာပါပဲ
သူ႔ကို နိဗၺာန္ဆိုတာ ကတိမေပးပါနဲ႔၊ ေျမဧကဝက္ပဲ ေပးေပါ့
'ေသသည့္တိုင္' မေျပာပါနဲ႔၊ ေနာက္တႏွစ္အထိ အနည္းဆံုးေပါ့။
'မင္းကို ငါခ်စ္တယ္၊ မင္းကို ငါခ်စ္တယ္' လို႔ ေၾကာ္ညာမေနဘူး
ဒီစကားစုငယ္က တည္ျမဲတဲ့ဘဝကို ျဖစ္ေစတယ္။
ဒီေနာက္ပိုင္း တခ်ဳိ႔ အခ်စ္မဲ့တဲ့ကိစၥေတြ ျပန္သတိရမိရင္
ဒါက ပ်ားတူ (ပဒူ) လို အဆိပ္တက္ေစတယ္။ ဓားတစင္းနဲ႔ ထိုးမိသလို ျဖစ္ေစတယ္။
တို႔ရဲ႔ေခြးငယ္ကေလးက လံုးဝစိတ္ရႈပ္ေထြးေန
တံခါးေပါက္တခုကေန တခုကို လူးလားလို႔
ငါက ထားခဲ့တာေၾကာင့္ 'ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ' လို႔ ငါမေျပာဘူး
တခုပဲ ငါေတာင္းပန္ခ်င္တယ္။ အရင္ကေတာ့ မင္းကိုခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။
ခြင့္ျပဳပါ၊ ဒီအခ်စ္သီခ်င္းရဲ႔ ႀကိဳးေတြက ငါခြာေတာ့မယ္
ၿပီးေတာ့ ဂီတာကို ရိုက္ခြဲမယ္။ ငါတို႔ ဘာမွ စုေဆာင္းစရာ မလိုပါဘူး။
ေခြးငယ္ေလးက နားမလည္ျဖစ္ေနရ။ ငါတို႔ရဲ႔ အေမြးထူ သတၱဝါကေလးက
လြယ္ကူလွတဲ့ကိစၥေတြက ဘာေၾကာင့္ရႈပ္ေထြးေနရမွန္း သူမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ဒါနဲ႔
တံခါးဝမွာ သူက တအီအီ၊ ငါ သူ႔ကိုေပးဝင္လိုက္တယ္
မင္းထြက္သြားေနက် တံခါးကို သူကကုတ္ျခစ္လို႔။
ေခြးေလး၊ သံေယာဇဥ္ တြယ္ၿငိေနတဲ့ ေခြးေလး၊ မင္းကေတာ့ ေသခ်ာရူးမွာပဲ
ဒီလို ဟိုဘက္သည္ဘက္ ေျပးလို႔
ေရွးက်တဲ့ အိုင္ဒီယာေတြကို စိတ္ကူးႏိုင္ဖို႔ သူက သိပ္ငယ္လြန္းေသးတယ္
ၿပီးသြားၿပီ၊ အသံုးမက်တဲ့ဟာနဲ႔ ကိစၥၿပီးေပါ့။ အၿပီးပဲ။
သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့၊ ေနာက္ဆံုး 'အခ်စ္ကို ကယ္တင္ျခင္း' ဆိုတဲ့
ေခတ္ေဟာင္း ဇာတ္ဆန္လြန္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ကခုန္ရင္း ငါတို႔ၿပီးခဲ့ၿပီ။
'ခြင့္လႊတ္တယ္' ငါတို႔ တိုးတိုးေျပာၾကတယ္၊ ပဲ့တင္သံတခုကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔
ဒါေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ထက္ေကာင္းကင္က ဘာမွ ျပန္မလာခဲ့ဘူး။
အစပိုင္း အေစာကတည္းက အခ်စ္ကို သိမ္းဆည္းထားခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္တဲ့ 'ဘယ္ေတာ့မွ' 'ထာဝရ' ဆိုတာေတြ ေရွာင္ရွားရင္းနဲ႔ေပါ့
ရထားဘီးေတြက ေအာ္ဟစ္ေနခ်ိန္ကတည္းက ငါတို႔ၾကားသင့္တာေပါ့
'ကတိေတြ မေပးပါနဲ႔'၊ ကတိမ်ားဆိုတာ ဖိအားေမာင္းတံေတြပါပဲ။
ခ်စ္သူမ်ားရဲ႔ ရူးသြပ္တဲ့ အေယာင္ေဆာင္မႈမ်ားကို သတိေပးေနတဲ့
ဒီလိုက်ဳိးေၾက သစ္ကိုင္းေတြကို ငါတို႔မွတ္စု လုပ္ထားသင့္တယ္
ငါတို႔ မီးခိုးေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ခဲ့သင့္တယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားေလေလ၊ လိမ္လည္မႈ ပိုႀကီးေလေလပဲ။
အခ်စ္မွာ စစ္မွန္တဲ့ၾကင္နာမႈဆိုတာ သိပ္အလြန္အကၽြံမလုပ္ဘဲ ေနတာပဲ
မင္းကိုခ်ည္ေႏွာင္မယ့္ သံႀကိဳးကြင္းဆက္တိုင္းကို ခ်ိန္ဆေနတာပါပဲ
သူ႔ကို နိဗၺာန္ဆိုတာ ကတိမေပးပါနဲ႔၊ ေျမဧကဝက္ပဲ ေပးေပါ့
'ေသသည့္တိုင္' မေျပာပါနဲ႔၊ ေနာက္တႏွစ္အထိ အနည္းဆံုးေပါ့။
'မင္းကို ငါခ်စ္တယ္၊ မင္းကို ငါခ်စ္တယ္' လို႔ ေၾကာ္ညာမေနဘူး
ဒီစကားစုငယ္က တည္ျမဲတဲ့ဘဝကို ျဖစ္ေစတယ္။
ဒီေနာက္ပိုင္း တခ်ဳိ႔ အခ်စ္မဲ့တဲ့ကိစၥေတြ ျပန္သတိရမိရင္
ဒါက ပ်ားတူ (ပဒူ) လို အဆိပ္တက္ေစတယ္။ ဓားတစင္းနဲ႔ ထိုးမိသလို ျဖစ္ေစတယ္။
တို႔ရဲ႔ေခြးငယ္ကေလးက လံုးဝစိတ္ရႈပ္ေထြးေန
တံခါးေပါက္တခုကေန တခုကို လူးလားလို႔
ငါက ထားခဲ့တာေၾကာင့္ 'ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ' လို႔ ငါမေျပာဘူး
တခုပဲ ငါေတာင္းပန္ခ်င္တယ္။ အရင္ကေတာ့ မင္းကိုခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။
ယက္ဗ္ေဂနီ ယက္ဗ္တူရွင္ကို (Yevgeny Yevtushenko)
No comments:
Post a Comment