ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ေျခရာေတြနဲ႔ျမစ္ (၂၄)။ ေရွးမူႏွင့္ ကြဲလာျခင္း

ဦးသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႔ ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ (The River of Lost Footsteps) စာအုပ္မွာ ေနာက္ တခန္းကို "ေရွးမူကို အထပ္ထပ္ျပင္ ေရးခဲ့တဲ့ စပ္ထိုးစာ" ဆိုၿပီး ဆက္လက္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ စစ္အစိုးရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေျခအေနေတြနဲ႔ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုး 'စစ္ႏိုင္ငံေတာ္' ျဖစ္လာပံုကို သံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။

ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ လူထုအံုႂကြမႈအၿပီးမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို အထီးက်န္ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ ႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ တံခါးပိတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေနခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္း ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚက ဆင္း သြားခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံမွာ တခုတည္းေသာ ဦးေဆာင္ ပါတီလို႔ ဆိုခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီလည္း တခန္းရပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးတာက စစ္အာဏာသိမ္း အစိုးရ နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳၾကရျပန္ပါတယ္။ ဦးေနဝင္း ဆင္းသြားတာကို ဘယ္သူမွ ဝမ္းမနည္းၾက သလို၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း ထူးျခားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေပၚ မလာခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရက မာရွယ္ေလာနဲ႔ ယေန႔တိုင္ ဆက္လက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း၊ ကမBာေပၚမွာ အရွည္ၾကာဆံုး စစ္ အာဏာရွင္စနစ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။

စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္မယ္ဆိုၿပီး၊ နယ္စပ္က တိုင္းရင္းသား သူပုန္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလာတဲ့အခါ လူငယ္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကလည္း နယ္စပ္ကို ခဏတျဖဳတ္ ေရာက္လာ ကူညီေပးခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္လိမ့္ မယ္လို႔လည္း ထင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ အေပၚ ႏိုင္ငံတကာက ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈေတြ လုပ္လာေစဖို႔လည္း ႏိုင္ငံတကာ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးေပါင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အခုလိုအခ်ိန္ၾကာျမင့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႔သံုးသပ္ခ်က္ေတြကလည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာကို ဦးသန္႔ျမင့္ဦး က ေဖာ္ျပပါတယ္။ သူက ေဂ်ာ္နီထူး၊ လူသာထူး ကေလး ႏွစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္တဲ့ ေဂါ့ဒ္အာမီ (God Army) က ထိုင္းႏိုင္ငံက ေဆးရံုတခုဝင္သိမ္းတဲ့အေၾကာင္း၊ ထိုင္းအစိုးရက ခ်က္ခ်င္းအေရးယူခဲ့ၿပီး ေဆးရံုသိမ္းပိုက္စီး နင္းတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ကြပ္မ်က္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ရပ္တခုကို ဥပမာေပးလို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးက ႏိုင္ငံတကာပရိသတ္ေတြ အၾကားမွာ အေတာ္ ေဝေဝဝါးဝါးႏိုင္လွေၾကာင္း ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းကို ျပည္ပက သိၾကသူေတြမွာ တခါတေလ ကေလးစစ္သားကိစၥ၊ တခါတေလ ဘိန္းကုန္ကူးေနသူအေၾကာင္း၊ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲလိုမ်ဳိး ေတာနက္မဲႀကီးထဲ ျဖစ္ေနတဲ့စစ္ပြဲေတြ၊ စသျဖင့္ ဘယ္မွာစ ဘယ္မွာဆံုးမယ္ မသိတဲ့ ေဝေဝဝါးဝါး အေၾကာင္းေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့စရာ အေျခအေနေတြလည္း ရွိသလို ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႔ျပက ဒီမို ကေရစီလႈပ္ရွားမႈဆိုတာလည္း ၾကားသိ ေနရတယ္ ဆိုပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ အေျခအေန တစံုလံုးကို နားလည္ ႏိုင္ဖို႔ခက္တဲ့အခါ လႈပ္ရွားသူ၊ ကမ္ပိန္းလုပ္သူ ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို အျဖဴ-အမဲ ခပ္လြယ္ လြယ္ တင္ျပႏိုင္မယ့္နည္းမ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတဲ့ အေျခအေန ကိုလည္း ေျပာပါတယ္။ အင္တာနက္၊ သတင္းနည္း ပညာေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သံုးလာတဲ့ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ေတြကလည္း ႏိုင္ငံတကာ စည္းရံုးလႈပ္ရွားမႈ ေတြၾကားမွာ "စစ္အစိုးရဆိုရင္ အကုန္ဆိုး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အကုန္ေကာင္းတယ္" ဆိုတဲ့ သတင္းမ်ဳိးကိုသာ ေရြးထုတ္ တင္ျပႏိုင္ၾကေတာ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြက အေတာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ စာေရးသူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက စစ္အစိုးရရဲ႔ စဥ္းစားခ်က္၊ စစ္အစိုးရဖက္က ျမင္တဲ့အေျခအေနကိုလည္း ေဆြးေႏြးျပခဲ့ ပါတယ္။ စစ္အစိုးရကေတာ့ ဒီေန႔အေျခအေနကို သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးလို႔ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အင္အား ၄ သိန္း အထိ အဆမတန္ တိုးတက္လာသလို၊ ပိုလို႔ အဆင့္ျမင့္လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စစ္တပ္ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒါအျပင္ အစိုးရ ယႏၱယား၊ ဘ႑ာဝင္ ေငြေတြကိုလည္း ထင္သလို သံုးႏိုင္၊ ခ်ယ္လွယ္ ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပါ။ အရင္တိုင္းရင္းသား သူပုန္ အင္အားစု အမ်ားကိုလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို စစ္တပ္က အိပ္မက္ကမၻာ (Fantasy world) လို႔ ယူဆလိမ့္မယ္လို႔ သူက တင္ျပပါ တယ္။ သမိုင္းေၾကာင္းအရလည္း တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ့္ အေျခ အေနတိုင္း စစ္ အင္အားနဲ႔ စုစည္းခဲ့ရတာခ်ည္း၊ စစ္တပ္က ကယ္တင္ရွင္ စသျဖင့္ သူတို႔သမိုင္းကို ျမင္ထားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနက ဆုတ္ခြာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလည္း ဆိုတာလည္း သူက ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ သူ႔ရဲ႔အဓိက သံုးသပ္ခ်က္ (၂) ခုကို အခုလို တင္ျပပါတယ္။ ပထမ တခ်က္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ "ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရး" လို႔ေခၚတဲ့ (State building) လုပ္ငန္းဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး၊ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေခတ္ၿပိဳင္ကမၻာနဲ႔အညီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမယ့္ မင္းတုန္းမင္း၊ သီေပါမင္း ကာလ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြက ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔ စနစ္ေအာက္မွာ အရာမေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ရိုးရာဓေလ့ ထံုးတမ္းေတြလည္း ပ်က္စီးက်ဆံုး ခဲ့ရပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက လာေရာက္အစပ်ဳိးလာတဲ့ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ေတြ၊ တရားေရးစနစ္၊ စနစ္က်တဲ့ ရဲစနစ္၊ စစ္တပ္ဆိုင္ရာ ကိစၥေတြ၊ ေနာက္ပိုင္း ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ ပါလီမန္စနစ္ေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားက သေဘာမတူဘဲ လာခ်တဲ့စနစ္လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းထဲ ဒီလို ဓေလ့အသစ္ေတြ မစိမ့္ဝင္ႏိုင္ခဲ့ဘူးလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးမွာ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ရုတ္ခ်ည္းၿပိဳဆင္းခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးႏုက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ခ်က္ေတြမွာလည္း ျပည္တြင္းစစ္မီး၊ တရုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္စစ္၊ ေနာက္ပိုင္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းမႈေတြ နဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ဒီေန႔အေျခအေနမွာေတာ့ တႏိုင္ငံလံုးက စစ္အဖြဲ႔အစည္း၊ စစ္ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါ ၿပီ။

စစ္တပ္ကေတာ့ ျမင္ျမင္ရာ ရန္သူလို႔ ထင္လိုက္၊ အလံုးစံုကို သူေၾကကိုယ္ေၾက ေခ်မႈန္းေရး စစ္ပြဲ၊ ျပည္ပဆိုရင္လည္း သံသယ နဲ႔ျမင္၊ ႏိုင္ငံျခား မုန္းတီးေရးကလည္း ႀကီးထြားလာ၊ ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ သူတို႔ စစ္ယႏၱယားကို ေထာက္ခံ ပံ့ပိုးဖို႔ အေန အထားမွာပဲ ျမင္ထားခဲ့တယ္လို႔လည္း ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူထုေတြရဲ႔ အေတြးအေခၚနဲ႔ ဆိုင္တယ္လို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့လူ႔ အဖြဲ႔အစည္း သမိုင္း တေလွ်ာက္လံုး သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ဗုဒၾၶြဘာသာ၊ ရိုးရာေတြက ကိုလိုနီစနစ္ေအာက္မွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆိတ္သုဥ္း ခဲ့ရပါတယ္။ ယခင္ မင္းနဲ႔ျပည္သူ ယံုၾကည္နားလည္မႈလည္း ေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီး၊ ကိုလိုနီ လက္ထက္မွာ အစိုးရ-ျပည္သူ ဆက္ဆံေရးက မယံု သကၤာသေဘာ ပိုေဆာင္လာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈကာလေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ေသြးႂကြတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒရယ္၊ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ မတူကြဲျပားတဲ့ စိတ္ကူးေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ၁၉၃ဝ-ခုႏွစ္မ်ား ေက်ာင္း သားသမဂၢ ကာလေတြကတည္းက ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ ဒီမိုကေရစီ စသျဖင့္ အေတာမသတ္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြနဲ႔ ျမန္မာ့အေရးကို ေတြးဆခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားနည္းခ်က္က ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ စသျဖင့္ မူေတြအေပၚ လက္ေတြ႔က်က်-ပိုလို႔ သက္ဝင္နက္နဲစြာ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ တိုင္ပင္မႈေတြ အားနည္းခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလားတူပဲ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြ အခြင့္အေရး၊ ျမန္မာ့ လူအဖြဲ႔အစည္းရဲ႔ ဝိေသသ လကၡဏာအသစ္၊ ဒါေတြကိုလည္း အေက်အလည္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရဖက္မွာခ်ည္း အားနည္းေနတာမဟုတ္၊ အတိုက္အခံေတြဖက္မွာလည္း ဒီလို အခ်က္ေတြ အားနည္းေနခဲ့တယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။

ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ ဒီေန႔ကာလအတြက္ သူျမင္တဲ့ အေျဖနဲ႔ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ဘယ္လိုျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္ ဆိုတဲ့ သူ႔အျမင္၊ စာအုပ္နိဂံုးကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)