ဦးသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႔ ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ (The River of Lost Footsteps) စာအုပ္မွာ ေနာက္ တခန္းကိုေတာ့ သူက "အျခားေသာ စိတ္ကူးႏိုင္ငံေတာ္" ဆိုၿပီး ဆက္လက္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အခုအခန္းမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္ လပ္ေရးနဲ႔အတူ ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခ အေနေတြကို တင္ျပထားပါတယ္။
ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခါစ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခအေနကို ေဖာ္ျပၾကတဲ့အခါ ျမန္မာေတြမွာေရာ၊ အျခားပညာရွင္ေတြ မွာပါ ယံုမွတ္မွားခ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္လို႔ စာေရးသူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးက ေဖာ္ျပပါတယ္။ အမ်ားစုက လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခါစမွာ "ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ေနာက္ပိုင္း မွ မွားယြင္းဆင္းရဲသြားတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး" ေဖာ္ျပေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ အဲသည္ကာလေတြက ကိုရီး ယားႏိုင္ငံထက္ေတာင္ အေျခအေနေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ဳိးအထိ မွားမွားယြင္းယြင္း ေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကတယ္လည္း ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခါစ အေျခအေနက စီးပြား အလား အလာေကာင္းတဲ့ ၾကယ္တပြင့္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးလို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ က ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး စတဲ့ ၿမိဳ႔ႀကီးအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ အတြင္းက အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးခဲ့ရ ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါလည္း လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး မၾကာဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္မီးက အႀကီးအက်ယ္ ေတာက္ေလာင္လာခဲ့ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးမရခင္မွာပဲ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ မူဂ်ာဟစ္ သူပုန္ထမႈက စတင္ေနႏွင့္ပါၿပီ။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ရက္ ၁ဝဝ မျပည့္ခင္မွာပဲ သခင္သန္းထြန္း ဦးေဆာင္တဲ့ အလံျဖဴကြန္ျမဴနစ္ပါတီကလည္း လက္နက္အစံု နဲ႔ ပ်ဥ္းမနားနယ္မွာ မတ္လမွာ စတင္ သူပုန္ထခဲ့ပါတယ္။ ဧၿပီလမွာေတာ့ ရဲစခန္းေတြစီးတာ၊ ၿမိဳ႔ေတြသိမ္းတာ၊ ဆန္ဂိုေဒါင္ေတြ သိမ္းပိုက္တာ၊ ဓါတ္တိုင္၊ ေၾကးနန္းတိုင္တာေတြ လွဲတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေရာင္စံုသူပုန္ထမႈလို႔ ေခၚရေလာက္ေအာင္ အရင္ လြတ္လပ္ေရး မရခင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စုဖြဲ႔ထားခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကပါ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ၾကျပန္ ပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္မွာ စစ္သားအင္အား ၁၅ဝဝဝ ေလာက္ရွိၿပီး၊ ေရွ႔တန္း တပ္ရင္း ၁ဝ ခုနဲ႔ စုဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ထဲက တပ္ရင္း ၆၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်န္တဲ့ တပ္ရင္း (၂) ခု- တပ္ရင္း ၁ နဲ႔ တပ္ရင္း-၃ ကလည္း ေတာခိုၿပီး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ ပူးေပါင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ေလာက္က သူပုန္ ေတြက ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တဝက္ေလာက္ကို သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ရထား အသြားအလာေတြလည္း ရပ္ဆိုင္းလို႔၊ ႏိုင္ငံ ကိုလည္း အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကညာထားရပါၿပီ။
လက္နက္ကိုင္ သူပုန္ထၾကတဲ့အုပ္စုေတြကေတာ့ (ဖဆပလ) အစိုးရရဲ႔ အားနည္းခ်က္၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ေထာက္ျပၾကပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာက အာဏာသိမ္းႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ရွိေနတာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ဒုတိယ ကမၻာ စစ္ၿပီး လက္နက္အကြၽင္းအက်န္ေတြ မ်ားေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ ႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကေတာ့ လက္က်န္ တပ္ရင္း ၆-ခု ျဖစ္တဲ့ ကရင္၊ ကခ်င္တပ္ရင္းေတြကို အဓိကအားကိုး ၿပီး ခုခံခဲ့ရပါတယ္။ လက္က်န္တပ္ေတြ အကူအညီနဲ႔ပဲ အခ်ဳိ႔ၿမိဳ႔ေတြကို ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က ကာကြယ္ေရး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ကရင္လူမ်ဳိး ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္းျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယ အႀကီး အကဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းျဖစ္ ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဌာနခ်ဳပ္ လုပ္ထားတဲ့ ပ်ဥ္းမနားကို ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ေတာင္ငူမွာလည္း ကြန္ျမဴနစ္ ၃ဝဝဝ ေလာက္ လက္နက္ခ်ၾကပါတယ္။
ကရင္တပ္ေတြကလည္း အဲသည္အခ်ိန္က အစိုးရ အက်ပ္အတည္းေတြ႔ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူဖို႔ စဥ္းစား တာရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႔ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း သီးျခား ကရင္ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ဖို႔ စဥ္းစားခ်က္ေတြ ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ အခ်ဳိ႔ စိတ္တက္ႂကြ ထက္သန္ေနတဲ့ ကရင္ေတြဦးေဆာင္တဲ့ ေကအဲန္ဒီအို တပ္ေတြက ေမာ္လၿမိဳင္ကို သိမ္းတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ၿမိတ္òမိ႔မွာ အစိုးရ စစ္သားေတြက ခ်ပ္ေက်ာင္းေတြမွာ ကရင္ ေတြကို အစု အျပံဳ လိုက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္အနီးမွာလည္း ကရင္ရြာတရြာမွာ ႏိုင္ငံေရး သမားတဦးနဲ႔ နီးတဲ့ ရဲေတြက ကရင္ရြာသား ၁၅ဝ ေလာက္ ကို အစုအျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္တာေတြ၊ တပ္ရင္း-၄ က မအူပင္မွာ အေမရိကန္ ဘက္ပတစ္ မစ္ရွင္ေက်ာင္းကို မီးတင္ရိႈ႔တာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အစိုးရတပ္ထဲက ကရင္စစ္သားေတြကလည္း အင္းစိန္မွာရွိတဲ့ လက္နက္တိုက္ကို ဝင္သိမ္းၿပီး၊ ပုန္ကန္ထႂကြမႈေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္က လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ တႏွစ္ အၾကာ ၁၉၄၉ ဇန္နဝါရီလမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ အစားထိုးခဲ့ပါတယ္။ ကရင္တပ္ေတြက ရန္ကုန္ အနီး၊ အင္းစိန္တဝိုက္မွာေတာင္ ေနရာယူ တပ္စြဲ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ဦးႏုဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ အစိုးရကိုလည္း “ရန္ကုန္ အစိုးရ”လို႔ေတာင္ ေျပာင္ေလွာင္ေခၚေဝၚခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်ေတြကိုယ္တိုင္ စနစ္ တက်ဖြဲ႔စည္း ေလ့က်င့္ေပး ထားခဲ့တဲ့ ကရင္တပ္ရင္းေတြ၊ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႔ အင္အား (သံုးပံုတစ္ပံု) ကလည္း မီးကုန္ယမ္းကုန္ သူပုန္ထေန ၾကပါၿပီ။ အဲသည္အခ်ိန္က အစိုးရဖက္မွာ က်န္တာက တပ္ရင္း-၄ ရယ္၊ စစ္ရဲတပ္ေတြရယ္၊ အခုမွ စုေဆာင္း သိမ္းသြင္းလာတဲ့ ေဂၚရခါး၊ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ေတြနဲ႔ ခုခံခဲ့ ၾကရပါတယ္။ အဲသည္စစ္ပြဲေတြမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ျပည္သူအၾကားမွာ သူရဲ ေကာင္းႀကီးလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖဆပလ အစိုးရမွာလည္း အက်ပ္အတည္းေပါင္းစံုပါ။ ဝန္ထမ္း ေတြကို လစာမေပးႏိုင္ေတာ့ ဆႏၵျပပြဲ ေတြလည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ ေဖေဖၚဝါရီလလည္မွာေတာ့ အစိုးရရံုးေတြအားလံုး ရပ္ဆိုင္းလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကခ်င္တပ္မွဴး ေနာ္ဆိုင္းကလည္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ကခ်င္တပ္ရင္းေတြကို ဦးေဆာင္ လို႔၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူပုန္ထေနတဲ့ ကရင္တပ္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ့ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္မီး အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္က သူပုန္တပ္ေတြ စုစုေပါင္းအင္အားဟာ ၃ဝဝဝဝ ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ ျမန္မာ အစိုးရ စစ္တပ္ကေတာ့ အဓိက တပ္ရင္း-၄ ရယ္၊ အခ်ဳိ႔တပ္ခြဲေတြရယ္ေပါင္းမွ ပံုမွန္စစ္သား ၃ဝဝဝ ေလာက္သာပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ရန္သူပတ္လည္ ဝိုင္းေနတဲ့ အေျခအေနကေန၊ ရန္ကုန္အစိုးရလို႔ ေခၚေနၾကတဲ့အထိ ျပဳတ္က်လုတဲတဲ အေျခအေနကေန ဘယ္လို ျပန္လွန္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ၊ သူပုန္ေတြက ဘာေၾကာင့္ အေရးနိမ့္ခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာ စာေရးသူကေတာ့ တိတိက်က် မေဖာ္ျပပါဘူး။ အစိုးရတပ္ေတြက ကြက္က်ားကြက္က်ား ၿမိဳ႔ေတြထိမ္းထားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကေန သူပုန္ေျခကုတ္စခန္းေတြ တခုၿပီး တခု ျပန္ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ၿဗိတိသွ်ေတြဆီက လက္နက္ခဲယမ္း အကူေတြ ရခဲ့သလို၊ ဒါကိုတာ ေလယာဥ္ ၆-စီးကိုလည္း ေလယာဥ္မွဴးေတြနဲ႔အတူ ကူညီေပးခဲ့ပါတယ္။ ၾသစေၾတလ်၊ အိႏၵိယ၊ သီဟိုဠ္၊ အေမ ရိကန္ႏိုင္ငံ ေတြ ကလည္း ေဒၚလာ ၈ သန္း အစိုးရကို အကူအညီေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဓနသဟာယအဖြဲ႔ ျပန္ဝင္လာႏိုး ေမွ်ာ္ကိုးကူညီခဲ့တာပါ။ ၿဗိတိသွ်၊ အိႏၵိယ သံအမတ္ေတြ ကလည္း ေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြးေရးျဖစ္ဖို႔ စီစဥ္ေပးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။
စာေရးသူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကေတာ့ အဲသည္အခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ ၿပိဳကြဲက်ဆံုးရမယ့္ အေရးက ကယ္တင္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သူေတြထဲမွာ ဦးႏုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက အဓိကက်တယ္လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ႏိုင္ငံတခု အဖို႔ အခုျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္က ဆိုးလွပါတယ္။ အဲသည္ကာလက စစ္ကုန္က်စားရိတ္ကို တြက္ခ်က္မယ္ဆိုရင္ ေပါင္သန္း ၂၅ဝ (အခုေခတ္ေငြတန္ဖိုးနဲ႔ဆိုရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၉ဝဝဝ ဖိုး) ေလာက္ရွိတယ္လို႔ စာေရး သူက ဆိုပါတယ္။ အေျခ အေနဆိုးေတြက မၿပီးေသးပါဘူး။
ကြန္ျမဴနစ္တပ္နီေတာ္က တရုတ္ျပည္မွာ အာဏာရ လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တရုတ္ျဖဴတပ္ေတြက စစ္ေျပးေရွာင္ ရင္း ျမန္မာ့ ေျမထဲကို ၁၉၅ဝ ဇူလိုင္လမွာ စတင္က်ဴး ေက်ာ္လာခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္းလူထုေတြကို အင္အား စုေဆာင္းတပ္တိုးခ်ဲ႔တာေတြ လုပ္လာၿပီး၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ တရုပ္ျဖဴ ေကအမ္တီတပ္ေတြက အင္အား ၁၂ဝဝဝ ေက်ာ္ စုေဆာင္း မိေန ပါၿပီ။ သံလြင္ျမစ္ အေရွ႔ပိုင္းေဒသတခုလံုးကို သိမ္းယူလို႔ ေတာင္ႀကီးနဲ႔ တရက္ခ်ီခရီးအကြာကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူတို႔က ကရင္၊ ကခ်င္ ေတာင္တန္းေဒသက သူပုန္တပ္ ေတြနဲ႔လည္း မဟာမိတ္ဖြဲ႔လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္ဝမ္ကြၽန္းနဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံ အဆက္ အသြယ္ေတြ ရွိလာတဲ့အျပင္၊ အေမရိကန္ေတြက စစ္သင္တန္းလာေပးေနတာလည္း ေတြ႔ေနၾက ရပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ တရုပ္ျဖဴက်ဴး ေက်ာ္မႈရန္ကိုလည္း ဆက္တိုက္ၾကရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ စစ္ပြဲေတြနဲ႔အတူ စစ္တပ္ အင္အား ႀကီးထြားလာရပံုကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုးၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)
No comments:
Post a Comment