ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား။
ေတာင္အာဖရိက လူမဲေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္၊ ႏွစ္ရွည္အက်ဥ္းသားလည္း ျဖစ္ေနရတဲ့ မင္ဒဲလားက လူျဖဴ အစိုးရရဲ႔ တရားေရး၊ ရဲနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီး ကိုအက္ဆီးနဲ႔ ေဆြးေႏြးစကား ေျပာျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔ေရွ႔ေနႀကီး ဘီဇို႔စ္ကို ႏိုင္ငံျပင္ပမွာ ရွိေနတဲ့ ေအအဲန္စီအဖြဲ႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႔ေနႀကီးဘီဇို႔စ္ ကလည္း ေမတၱာရပ္ခံတဲ့အတိုင္း ၂ ႀကိမ္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ အျပန္မွာေတာ့ သူက လူျဖဴအစိုးရဝန္ႀကီး ကိုအက္ဆီး ကို ဒီကိစၥ ေတြကို ျပန္ေျပာျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ဆံုးျဖတ္တာကေတာ့ သူ႔လံုျခံဳေရး အတြက္ တေၾကာင္း ပါသလို၊ သူက သူလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေျပာင္ လုပ္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ လွ်ဳိ႔ဝွက္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကံမႈ ေတြမွာ ပါဝင္ ပတ္သက္ေနတာ မဟုတ္ေၾကာင္း သိေစခ်င္ လို႔ပါပဲ။
ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ အဖြဲ႔ဝင္ (၇) ဦးပါတဲ့ ဓနသယာဟႏိုင္ငံေတြက ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔က ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံကို လာဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီသံတမန္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔လာရတာ ကေတာ့ ဘဟားမားႏိုင္ငံမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဓနသဟာယအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံမ်ား ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲ ရလဒ္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံမ်ား အမ်ားစုက ေတာင္ အာဖရိကႏိုင္ငံမွာ အသားအေရာင္ခြဲျခားဖိႏွိပ္ေနတာေၾကာင့္ အသင္းႀကီးက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူေပးဖို႔ တင္သြင္း ၾကပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ မာဂရက္ သက္ခ်ာက ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံဖက္က အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ေန ပါတယ္။ အဓိက စီးပြားကုန္သြယ္ဖက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ၿဗိတိန္မပါရင္လည္း ဒီလို ပိတ္ဆို႔အေရးယူ မႈက ထိေရာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္ေတာ့ အျပန္အလွန္ ညိ‡ႏႈိင္းၾကရင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုနဲ႔ ေက်လည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ဓနသဟာယ အဖြဲ႔ႀကီးက ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ အေနနဲ႔ ေတာင္အာဖရိကကို သြားၿပီး ေလ့လာၾကမယ္။ ေနာက္ ႏွစ္လည္ ညီလာခံမွာ ျပန္တင္ျပၾကဖို႔ သေဘာတူၿပီး အခုလို ေရာက္ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို ၾသစေၾတလ်ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း မလ္ကြန္ဖေရဇာႏွင့္ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားစစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိုလူဆန္ဂန္ ေအာ့ဘ္ဆန္ဂ်ဳိက ပူးတြဲေခါင္းေဆာင္လာၾကပါတယ္။ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ့ အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းပါ။ အရပ္သား အစိုးရလက္ထဲကို လိုလိုလားလား အာဏာျပန္ အပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း နာမည္ေကာင္းရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႔က ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ၿမိဳ႔ေတာ္နဲ႔ ျပည္ပမွာ ရွိေနတဲ့ ေအအဲန္စီဌာနခ်ဳပ္ၾကား အျပန္ျပန္အလွန္လွန္သြားၿပီး ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ သူတို႔က မင္ဒဲလားနဲ႔လည္း ေတြ႔ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ပထမပိုင္းမွာ ျငင္းပယ္ၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာ့ဘ္ဆန္ဂ်ဳိ တဦးတည္းကိုသာ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္စားလွယ္ တဖြဲ႔လံုးက မတ္လမွာ တႀကိမ္၊ ေမလမွာ တႀကိမ္ မင္ဒဲလားနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္။
မင္ဒဲလားက ဒီကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကို ပိုးလ္ေမာစ္ အက်ဥ္းေထာင္ဧည့္ခန္းမွာ လက္ခံေတြ႔ပါတယ္။ ဒီကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔က ေနာက္ဆံုး အစီရင္ ခံစာ ျပန္တင္တင္ျပလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္ဒဲလားဟာ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ျပည့္ဝသူလို႔ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကသလို၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ရဲ႔ အၾကံ ေပးခ်က္ေတြမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ ေအအဲန္စီနဲ႔ တရားမဝင္ ေၾကညာထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးဖို႔၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရပ္ဆိုင္းဖို႔၊ ပါတီေပါင္းစံု ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ႏိုင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းထားခဲ့ပါတယ္။
ဝန္ႀကီးကိုအက္ဆီးနဲ႔ မစၥတာ မင္ဒဲလားတို႔အၾကားမွာလည္း ေနာက္ထပ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲေတြက လွ်ဳိ႔ဝွက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူကမွလည္း အတိအက်ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး၊ တခါတေလ ၂-၃ နာရီေက်ာ္ၾကာ ေဆြးေႏြးၾကသလို၊ မင္ဒဲလားကိုလည္း ေလးေလးစားစားနဲ႔ အစားအေသာက္ ယာမကာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံတတ္ပါတယ္။
သမၼတဘိုသာနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ မင္ဒဲလားက ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ ကိုအက္ဆီးက တင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သမၼတ ျဖစ္သူ ပီ-ဒဗလ်ဴ-ဘိုသာက တင္ျပလာခ်က္ကို စိတ္ဝင္စားေသာ္လည္း တိုက္ရိုက္အေၾကာင္း မျပန္ပါဘူး။ ဒီအက်ဥ္းသားနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္စြာ ဆက္ၿပီး ဆက္ဆံထားဖို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သမၼတက အျခားဝန္ႀကီးေတြကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တလံုးမွ ဖြင့္ဟတိုင္ပင္တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေအအဲန္စီ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေနတယ္ဆိုရင္ သူေပ်ာ့ညံ့ တယ္လို႔ လူေတြျမင္ၾကမွာ စိုးရိမ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ေစဖို႔ဆိုၿပီး လူျဖဴအစိုးရဘက္က ေကာ္မတီ တခုကို ၁၉၈၈ ေမလမွာ ဖြဲ႔ၿပီး လူမဲေခါင္းေဆာင္ မင္ဒဲလားနဲ႔ စကားေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေကာ္မတီမွာ အမ်ဳိးသား ေထာက္လွမ္းေရး ဌာန တာဝန္ခံ နီးလ္ ဘားနဒ္၊ သူ႔လက္ေထာက္ အရာရွိ မိုက္ေလာ၊ ေထာင္ ေကာ္မရွင္မင္းႀကီး ဝီလင္မ္ဆီး၊ အက်ဥ္းေထာင္မ်ား ဆိုင္ရာဌာန ၫႊန္ခ်ဳပ္ ဖန္ႏု ဗန္ဒါမာဝီနဲ႔ ဝန္ႀကီး ကိုအက္ဆီး တို႔ ပါဝင္ၾကပါတယ္။ တခါတေလမွာ အၾကာႀကီးထိုင္လို႔ သူတို႔ ေဆြးေႏြးစကားေျပာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တခါ တေလ ၇ နာရီ ေလာက္ေတာင္ၾကာတတ္ပါတယ္။
မင္ဒဲလားရဲ႔ အေသးစိတ္မွတ္တမ္းေတြအရ စုစုေပါင္း (၄၇) ႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း မစၥတာ မင္ဒဲလားက ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားတဲ့ အတိုင္း ဒီေဆြးေႏြးပြဲေတြက ဘယ္ကိုမွမေရာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၾကာရွည္ အခ်ိန္ဆြဲထားသလိုလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယခု ေဆြးေႏြးပြဲေတြကေနၿပီး ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာသည္ အထိ ရလဒ္အျဖစ္ မင္ဒဲလား နဲ႔ သမၼတဘိုသာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ မရေသးသလို၊ သူ႔ကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ အဆင့္အထိလည္း မရေသးပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီစကားဝိုင္းေတြမွာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံရဲ႔ အနာဂတ္ ဘယ္လိုျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ စိတ္ကူး ေမွ်ာ္မွန္း ၾကည့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လူျဖဴ-လူမဲေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ၾကတဲ့အခါ ဘယ္လို ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ေပးခဲ့တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
အခုလို မင္ဒဲလားကို ေထာင္ထဲမွာ ထားၿပီး ေဆြးေႏြးေနရတာကို ဝန္ႀကီး ကိုအက္ဆီးက စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ အနာဂတ္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မစၥတာ မင္ဒဲလားကို ျပန္လႊတ္ ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ျပင္ပေလာကနဲ႔ ထိေတြ႔ဖို႔အတြက္၊ လြတ္လာရင္ ေနသားက်ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပး ထားဖို႔လည္း သေဘာရၾက ပါတယ္။ မင္ဒဲလားက ျပင္ပေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနခဲ့တာ ရာစုႏွစ္ (ေလးပံုတပံု) နီးပါး၊ ႏွစ္ အစိတ္ ရွိပါေတာ့မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မင္ဒဲလားကို ျပင္ပ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ ဖို႔ ေခၚသြားတတ္ၾကပါတယ္။ မစၥတာ မင္ဒဲလားကလည္း လူျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ေနခဲ့တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ သာမန္အရပ္သားေတြက လမ္းေတြ႔ရင္ေတာင္ သူ႔ကို မွတ္မိဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ေထာင္တခု ထပ္ေျပာင္းၿပီး သီးသန္႔လံုးခ်င္းအိမ္ကေလးနဲ႔ သူ႔ကို ထားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ေဝယ်ာဝစၥ ေတြအတြက္၊ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ ေထာင္ဝါဒါ ၄ ဦးကိုလည္း တာဝန္ခ်ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အိမ္ေသာ့ ကိုလည္း ခတ္တယ္ဆိုရံုခတ္ၿပီး ညပိုင္းမွာ သူထြက္နားႏိုင္ဖို႔ မင္ဒဲလားကိုပဲ ေသာ့ေပးထားခဲ့ပါ တယ္။ ကိုယ့္ အခ်ဳပ္ခန္း ေသာ့ ကိုယ္ကိုင္ခြင့္ရတဲ့ လြတ္ေျမာက္ ေနတဲ့ အက်ဥ္းသားလို႔ ေခၚရင္လည္း မမွားပါဘူး။
ေနာက္အပတ္မွာေတာ့ မင္ဒဲလားရဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ျပင္ပ ခရီးစဥ္ေတြ အေၾကာင္းနဲ႔၊ ၄-ႏွစ္ၾကာကာလ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ အၿပီးမွာေတာ့ မင္ဒဲလားက သမၼတ ဘိုသာနဲ႔ တခနတာ ေတြ႔ဆံုျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဆက္လက္ တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)
No comments:
Post a Comment