ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ေျခရာေတြနဲ႔ျမစ္ (၁)

စကားဦး
က်ေနာ္က RFA ေရဒီယို ျမန္မာပိုင္းမွာ "မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ စာလက္ေဆာင္" က႑ကို တာ၀န္ယူ ေရးေနတယ္။ နား ေထာင္ ခ်င္ရင္ေတာ့ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔တိုင္း နံနက္ပိုင္း အစီအစဥ္မွာ နားေထာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမွာ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႔ The River of Lost Footsteps: History of Burma, Thant Myint-U, Farrar, Straus and Giroux, New York, 2006. ကို မိတ္ဆက္ေပးျဖစ္တယ္။ ဒီက႑ဟာ စာအုပ္ေ၀ဖန္ေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ဖတ္သင့္တယ္ ယူဆတဲ့ စာအုပ္ေတြကို အခန္းခြဲၿပီး မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ သေဘာပါ။

အရင္ကေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ မတင္ျဖစ္ဘူး။ မူပိုင္ခြင့္ ျပႆနာရွိမယ္လို႔ ယူဆလို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ RFA ကို တိတိလင္းလင္းေဖာ္ျပၿပီး၊ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ ဘဲ ျပန္လည္ေဖာ္ျပရင္ ရတယ္ဆိုလို႔ ကိုမိုးသီးဇြန္ရဲ႔ ဘေလာ့ (We fight we win) မွာ အခန္း ဆက္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေ၀ဖန္စာ၊ မွတ္ခ်က္ေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွတ္တမ္းတခု အေနနဲ႔ ထားႏိုင္ေအာင္ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ ျပန္တင္ထားဖို႔ ေနာက္မွ စဥ္းစားမိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေတာ္ေနာက္က်မွ ေဖာ္ျပျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ရစဥ္မွာ က်ေနာ္ အေတာ္အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ ဦးသန္႔ျမင့္ဦး စာအုပ္ဖတ္စဥ္မွာ အခ်ဳိ႔စာအုပ္ေတြကိုလည္း တိုက္ဆိုင္ ဖတ္ေနရေသးတယ္။ အေၾကာင္းက က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က သမိုင္းကို ပိုသိခ်င္လာတဲ့ကိစၥရယ္၊ အခ်ဳိ႔ အဂၤလိပ္လို ေဖာ္ျပထားတဲ့ အမည္ေတြကို ျမန္မာလို ဘယ္လိုအတိအက်ေခၚသလဲဆိုတာ သိရေအာင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါက္တာ သန္းထြန္း အသစ္ျမင္ ျမန္မာ့သမိုင္း အပါအ၀င္ သမိုင္းစာအုပ္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ စုေရးထားၾကတဲ့ ပုဂံ၊ ဦးညိဳျမ ရဲ႔ ကုန္းေဘာင္ရွာပံုေတာ္၊ ဆရာ ျမသန္းတင့္ရဲ႔ "ေတာင္သမန္ ေရႊအင္းက ေလညႇင္းေဆာ္ေတာ့" စသျဖင့္ စာအုပ္ ေတြကိုပါ ဖတ္ရတယ္။ တူတဲ့အခ်က္ေတြ ေတြ႔သလို၊ ကြဲလြဲေနတာေတြလည္း ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ပုဂံေခတ္အေၾကာင္း ျမန္မာ အစေဖာ္ျပခ်က္ မွာ အခ်ဳိ႔ကြဲလြဲေနတာေတြရွိတယ္။ ေနာက္ အခ်ဳိ႔ေ၀ဖန္သူေတြ ေထာက္ျပၾကသလို၊ ရခိုင္ၿမိဳ႔ေတာ္ ေျမာက္ဦး ကို (Monkey egg) လို႔ေဖာ္ျပတာမ်ဳိး အခ်ဳိ႔ကြဲလြဲေနတာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ကိုမိုးသီးဘေလာ့မွာ တင္စဥ္မွာ ေ၀ဖန္ခ်က္မွာ ေရးၾကသလို က်ေနာ့္ လစ္ဟာတဲ့ အကြက္ေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အေၾကာင္း ကေတာ့ ေရဒီယိုပရိုဂရမ္ဟာ အကန္႔အသတ္ ရွိပါတယ္။ မိုႏိုတုန္း (Monotone) ဆိုရင္ လူေတြက ပ်င္းလာလို႔ တခါကို ၆-၇ မိနစ္မွ်သာပဲ ေျပာခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့ တခါတေလ စာအုပ္တခန္းကို ၆ မိနစ္အတြင္း ေျပာရပါတယ္။ တခါတေလ ရာစုႏွစ္တခုလံုးကို ၆ မိနစ္ပဲ ေျပာရပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ထင္ရွားတဲ့အကြက္မွ်၊ ပရိသတ္စိတ္၀င္စားမယ့္ အကြက္မွ်ကိုပဲ ေရြးေျပာရပါတယ္။ ႀကိဳရွင္းခ်င္တာကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေရးေနတာလည္း မဟုတ္ပါ။ သူေရးထားတာကို ျပန္မိတ္ဆက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာျပန္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါ။ (အေၾကာင္းက လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ျပန္ထားတာ မဟုတ္ ပါ။) ျမန္မာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို တင္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါ။ အခ်ဳိ႔လူမ်ဳိးေတြ/ အခ်ဳိ႔အုပ္စုေတြ သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ေန တာ လည္း မဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ စာေရးသူ ေျပာခ်င္တာနဲ႔ က်ေနာ္ ထုတ္ႏႈတ္တာေတာင္ ကြဲလြဲခ်က္ရွိခ်င္ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို အားနည္းခ်က္ရွိခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အားနည္းခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ျမန္မာ-ဗမာ အသံုးအႏႈံးေရာေထြးတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အၾကံေပးခဲ့ၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အားနည္းခ်က္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ (ဒါေပမယ့္ ေရဒီယိုက လႊင့္ၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ)။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္တအုပ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က အရင္ သမိုင္းကို ျမန္မာ/ တနည္း ဗမာဆိုတဲ့ မ်က္မွန္ ေအာက္ကပဲ ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစာအုပ္ကေတာ့ ကမၻာ့အေျခအေန၊ ေဒသ၀န္းက်င္ အေျခအေနကိုပါ ထြက္ၾကည့္ ထားလို႔ပါ။ အေတြးပြားစရာေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ သူက သမိုင္းကေနၿပီး ျပန္ဆန္းစစ္ သင္ခန္းစာထုတ္ယူႏိုင္ဖို႔ ေျပာပါ တယ္။ လိုလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အခ်ဳိ႔ေ၀ဖန္သူေတြကေတာ့ သမိုင္းကေနၿပီး သင္ခန္းယူရံုနဲ႔ မလံု ေလာက္ေတာ့ဘူး။ ကမၻာ ႀကီးက ေျပာင္းေနတာ ျမန္လြန္းေတာ့ (ဥပမာ-ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း လိုမ်ဳိး၊ ယခု စီးပြားပ်က္ ကပ္လိုမ်ဳိး) အနာဂတ္ကိုပါ ႀကိဳေမွ်ာ္ၾကည့္ရမယ္ ေျပာပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီက မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ စာ လက္ေဆာင္လို႔ပဲ မွတ္ယူပါ ခင္ဗ်ား။ လိုတာ ယူပါ။ မလိုလည္း လႊင့္ပစ္လိုက္ပါ ခင္ဗ်ား။

...................

ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား

" မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ စာလက္ေဆာင္" က႑မွာ ဒီတပတ္ကစၿပီး စာအုပ္သစ္တအုပ္ကို စတင္မိတ္ဆက္ေပး သြားဖို႔ စဥ္းစား ထားပါတယ္။ စာအုပ္နာမည္ကေတာ့ (The River of Lost Footsteps) ျဖစ္ၿပီး ေပ်ာက္ဆံုး သြားေလတဲ့ ေျခရာေတြ နဲ႔ ျမစ္ တစင္းလို႔ ဘာသာျပန္ရင္ ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ဦးသန္႔ျမင့္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကေတာ့ သမိုင္းကိစၥလို႔ ေျပာရင္ရသလို ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ပုဂၢိဳလ္ေရး၊ မိသားစုအေၾကာင္းေတြနဲ႔ ယွဥ္လို႔ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေရးခ်ယ္ထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္အေၾကာင္းကို လူေျပာသူေျပာလည္း မ်ားလွပါတယ္။ လူေျပာမ်ားရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အေရးအသားေၾကာင့္ တေၾကာင္းျဖစ္ႏိုင္သလို၊ တင္ျပေရးသားတဲ့ စာေရးသူနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ႏိုင္ ပါတယ္။ သူရဲ႔ ေနာက္ဆံုး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရွ႔အလားအလာေတြကို ခန္႔မွန္းသံုး သပ္ေဖာ္ျပတဲ့အေပၚမွာ မေက်လည္တာ ေတြ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္တအုပ္မိုလို႔ ေရြးခ်ယ္ မိတ္ဆက္ တင္ျပပါရေစ။

စာအုပ္နာမည္ကို စလို႔ ၫႊန္းပါရေစ။ ဒီစာအုပ္ရဲ႔ နာမည္က ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ေျခရာေတြရဲ႔ ျမစ္တစင္း၊ တနည္း ေျပာရရင္ ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ ဆိုတာက စာေရးဆရာႀကီး ရုဒယပ္ ကစ္ပလင္ (Rydyard Kipling) ရဲ႔ စာသားတပိုဒ္က ယူလာခဲ့တာပါ။ ၁၈၈၉ ခုႏွစ္မွာ စာေရးဆရာႀကီး ကစ္ပလင္က ဧရာဝတီျမစ္မႀကီးကို စေတြ႔ပါတယ္။ သည္ေတာ့ သူက ျမစ္ႀကီးကို တမ္းတမ္း တတ ေငးေမာလို႔ သူ႔ရဲ႔ အမွတ္ရစရာ ကိစၥေတြနဲ႔ စာဖြဲ႔ပါတယ္။ "ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ တစင္းကို ၾကည့္ေနရတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္လာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံး-ေလးႏွစ္က က်ေနာ္ နဲ႔ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့တဲ့သူ လူေတြ ဒီျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း ခရီးသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ သူတို႔ ျပန္လာၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး" လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေရးအသား ေျခရာေဖ်ာက္ျမစ္ဆိုတဲ့ စာသားကေနပဲ ယခုစာအုပ္ေခါင္းစဥ္ ျဖစ္လာသလို၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ အသက္ေသြး ေၾကာႀကီးလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဧရာဝတီအေၾကာင္းကို ၫႊန္းဖြဲ႔ဆိုတာလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

စာေရးတဲ့သူကလည္း မိတ္ေဆြတို႔နဲ႔ စိမ္းမယ္ မထင္ပါဘူး။ သူက ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့သူ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဦးသန္႔ရဲ႔ ေျမးတဦးပါ။ စာေရးတဲ့သူက ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားၿပီး ဟားဗတ္၊ ကင္းဗရစ္ စတဲ့ နာမည္ႀကီး တကၠသိုလ္ေတြမွာ စာသင္ၾကားေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာလည္း ကာလ တစံုၾကာ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုလသမဂၢ အရာရွိတဦးအျဖစ္ ဆက္လက္အသက္ ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းမႈ ျပဳေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမ္ေဘာ ဒီးယား မွာ ကုလသမဂၢက ဦးေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေတာ့ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရး မစ္ရွင္ရဲ႔ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ အျဖစ္၊ ေနာက္ ပိုင္း ဆရာေဂ်ဗို၊ ေဘာ့စနီးယားက ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္းသိမ္းမႈ မစ္ရွင္ေတြမွာ သြားေရာက္တာဝန္ယူ ခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သမိုင္းဘာသာနဲ႔ ပါရဂူဘြဲ႔ယူဖို႔ က်မ္းျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူအဓိကေရးခဲ့တဲ့ စာတမ္းကေတာ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသမိုင္းရဲ႔ ၁၉ ရာစုအလယ္ပိုင္း ကာလေတြ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခု စာအုပ္မတိုင္မီက ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္မွာ "ေခတ္မီ ျမန္မာ ႏုိင္ငံကို တည္ေဆာက္ျခင္း" ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုလည္း ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ပါေသးတယ္။

စာေရးသူက အခုအခ်ိန္က်မွ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းကို ျပန္ေရးရတာလဲ ေမးခြန္းေတြ ျဖစ္ဖြယ္ ရွိပါတယ္။ ဒီလိုေရးျဖစ္ တဲ့ အာသီသကိုလည္း စာေရးသူက စာအုပ္နိဒါန္းပိုင္းမွာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ယခင္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို သိပ္မသိၾက ေပမယ့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လူေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို ပိုလို႔ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့ၾက ပါတယ္။ တဖက္မွာ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆနဲ႔ ၂ဝ ရာစု ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈေတြကို စိတ္မပူ ခပ္ေအးေအး ႏွစ္သိမ့္ ေရာင့္ရဲႏိုင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေပမယ့္၊ အျခားတဖက္မွာလည္း အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ အျမင္မွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႔ တလြဲတေခ်ာ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြေၾကာင့္ ၿပိဳလဲ က်ဆံုး ေတာ့မယ့္ ႏိုင္ငံတခု၊ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုမွာ ၾကားတဲ့လူတိုင္းကလည္း ျမန္မာဆိုရင္ စိုးရိမ္ဖြယ္ ႏိုင္ငံတခုလိုလည္း ျမင္ေနၾကပါ တယ္။ အခုအခ်ိန္ ၂၁ ရာစု အဝင္ကာလမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပံုရိပ္က ျပင္ပမွာ ၾကားလိုက္သိလိုက္ရရင္ ဖ်ားနာ ပိန္လွီေနတဲ့ ပိုစတာထဲက ကေလးလိုမ်ဳိး၊ အရာရာ ပ်က္ယြင္းလို႔ က်ရႈံးေတာ့မယ့္ ႏိုင္ငံမ်ဳိး၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ေတြ၊ လူမႈကပ္ေဘး ေတြကို ရင္ဆိုင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခ်ာက္ထဲ က်ရ ေတာ့မယ့္ ႏိုင္ငံလိုမ်ဳိး ပိုလို႔ ျမင္လာ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရွိ စစ္အစိုးရက လည္း အာဏာကို ေလွ်ာ့မယ့္ဟန္ တျပားသားမွ မျမင္ရေသးပါဘူး။

ဒါေပမယ့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းဟာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥပါတဲ့။ ဒီေန႔ျဖစ္ေနရတဲ့ ကိစၥေတြဟာ လည္း သမိုင္းနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဖူးလို႔ စာေရးသူက ျမင္ပါတယ္။ သူက ဧရာဝတီျမစ္ဝွမ္း လြင္ျပင္မွာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃,၅ဝဝ ေလာက္ကတည္း က စတင္ခဲ့ၿပီး ေရွးေဟာင္း အီဂ်စ္ဘုရင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ေတြနဲ႔ေတာင္ သက္တမ္းတူတယ္လို႔လည္း စာေရးသူက အေထာက္အထားေတြနဲ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုႀကီးျမတ္တဲ့ ဧရာဝတီရဲ႔သမိုင္းကို တဖက္က ျပန္ေဖာ္ထုတ္ ခ်င္တာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ "ေလာေလာလတ္လတ္ ျပႆနာေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို ကမၻာက ပုိသိၾကေနၾကေပမယ့္ အေရာင္အေသြး စုံလင္စြာနဲ႔ လွပႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အတိတ္သမိုင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ ေရးသားတယ္" လို႔ စာေရးဆရာက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ အတိတ္ေတြက တဆင့္ ဒီကေန႔ ျပႆနာေတြကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္တာ လို႔လည္း သူက ေရးခဲ့ပါတယ္။ သူက ေျပာတာက "တုိင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ကလည္း မေရမရာ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အက်ပ္အတည္း အခက္အခဲ ေတြက အလြန္မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အံဝင္ခြင္က် လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က အတိတ္သင္ခန္းစာ ေတြကုိ ပိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသုံးသပ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္" လို႔ သူက အေစာ ပိုင္းမွာ မွတ္ခ်က္ေပးထားခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း စာအုပ္က စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဇာတ္လမ္းကေလးေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပသလို၊ အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကမၻာ့ျဖစ္စဥ္ေတြ အၾကား လူးလာ ေခါက္တုံ႔ အျပန္ အလွန္သုံးသပ္တာ မ်ဳိးေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာဘုရင္ေတြရဲ႔ အတက္နဲ႔ အက်၊ ျမန္မာ့ သမုိင္းရဲ႔ အတက္အက်ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ရပါ တယ္။ စာအုပ္ကို ပါေတာ္မူခန္း ကာလနဲ႔ စဖြင့္ထား ၿပီး အခန္းေပါင္း ၁၃ ခန္း ပါပါတယ္။

ဒီတပတ္မွာေတာ့ စာအုပ္ အဖြင့္မိတ္ဆက္မွ်နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ပါလို႔ ဆိုပါရေစ။ ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူ ကာလ ကို ကမၻာ့အေျခအေန၊ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တင္ျပထားတာကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾက ပါေစ။

(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)