င့ါတို႔ငရဲကမွ ပိုပူေလာင္တယ္

င့ါတို႔ငရဲကမွ ပိုပူေလာင္ပါတယ္
ေကာင္မေလးရဲ႔...
ဒီေနရာမွာ ငါတို႔ကမွ အသကုန္ ေအာ္ဟစ္ေနရတာ
အသံျပာ အသံနက္ အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္
အသံကြဲအက္ေတြကို
ငါတို႔ေတြ အကုန္သြန္ခ်ေနရတာ။

ငါ့တို႔ငရဲကမွ ပိုအဆီအေငၚမတဲ့
ဆယ္စုႏွစ္ေတြ ဖြဲ႔ေနခဲ့ၿပီ။
ဒန္ေတရဲ႔ "အင္ဖာႏို"
ဂၽြန္ မီလ္တန္ရဲ႔ "နိဗၺာန္အေပ်ာက္ ေရာက္တဲ့ငရဲ"
ေအာ္သာရမ္းေဘာက္က "တရာသီသာျဖတ္ရတဲ့ ငရဲ"
ငါတို႔ငရဲကမွ ပိုရက္စက္ေတာက္ေလာင္

ငါတို႔ကမွ လမ္းေတြအားလံုးေပ်ာက္
ငါတို႔ကမွ ပိုလို႔ လဲၿပိဳက်
ငါတို႔ကမွ ပိုလူးလိမ့္
ငါတို႔သီခ်င္းေတြကမွ ပိုအပ္ေၾကာင္းထပ္
ငါတို႔နာတာမွ ပိုအသည္းခိုက္
ငါတို႔အနာကမွ ပိုေသြးပ်က္တုန္
ငါတို႔ငရဲမင္းကမွ ပိုလို႔ ေတေလၾကမ္းပိုးဆန္တယ္
ငါတို႔အိပ္မက္ေတြေတာင္မွ ပိုကေတာင္ေခ်ာက္ခ်ား
ငါတို႔အသားကို နည္းနည္းခ်င္း လွီးေကၽြးေနရတဲ့ ငရဲပါကြဲ႔။

ငါတို႔ငရဲကမွ ပိုဇာတ္နာပါရဲ႔
ငါတို႔ငရဲကမွ အဆိပ္ခြက္ကိုေတာင္ ေပးမေသာက္တဲ့ငရဲ
အခါခါေသ၊ အခါခါျပန္ရွင္ရတဲ့ ငရဲ
ေမတၱာသုတ္ေတာင္ ဆိုခြင့္မေပးတဲ့ငရဲ
ေလွနံဓါးထစ္ ပံုေသနည္းနဲ႔ ညည္းညဴေတာင္းဆိုေနရတဲ့ ငရဲ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေခါစာပစ္ေကၽြးေနရတယ္။
ေသြးသားေတြကို စုတ္ယူလိုက္.. သြန္ထုတ္လုိက္..
ကၽြန္သေဘၤာထက္ဆိုးတဲ့ ငရဲ
ဦးေႏွာက္ေတြကို ေရြေဘာ္ထိုးပစ္တဲ့ ငရဲ
က်ပ္တီးဖုန္းဆိုးမွာ ေနနဲ႔ အသိုးခံရတဲ့ငရဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိုးအပ္ခိုင္းၿပီး
လူတိုင္းကို အၿမီးေတြတပ္ေပးထားခံရတဲ့ ငရဲ...။

ေကာင္မေလးရယ္
အကုန္သြန္ခ် ေအာ္ခြင့္ေပးပါကြဲ႔။
ငုတ္တုတ္ခံရ မာနတရားေတာင္ မထားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ေက်ာေပၚရထားခုတ္တဲ့ငရဲ
အသားသီတံ နစ္ျမဳပ္ၿပီးမွ
ဆားသုတ္ခံရတဲ့ ငရဲ
ဖန္ကြဲ မွန္ကြဲ ထြန္ုျခစ္လို႔
အနာအသစ္ေပၚ ယင္တေလာင္းေလာင္းအံုခိုင္းတဲ့ ငရဲ
တေစၦ၊ သူရဲ၊ ဘီလူး၊ ဖုတ္၊ ၿပိတၱာ၊ မွင္စာ၊ နတ္ဆိုး
ေရ မီး မင္း ခိုးသူ ရန္သူ အားလံုး
ေပါင္းရံုးစု အႏိုင္က်င့္ခံရတဲ့ ငရဲ
ငါတို႔ ငရဲမင္းကမွ ဉာဏ္နည္းနည္းနဲ႔
ေက်ာက္ေခတ္တင္းပုတ္ တလႊဲလႊဲ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ တကယ့္ငရဲ။

" ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း... တန္တိတ္..
ဒီမွာ ရွိေနတာအားလံုးက ရွက္စရာေတြနဲ႔ အျပစ္တင္မည္တြန္ေနတာခ်ည္း
ေဆတန္ကေျပာတယ္
မီးေတြေတာင္ တန္ဖိုးမရွိေတာ့ဘူးတဲ့
ငါတို႔ေဒါသေတြဆိုတာက ရယ္စရာနဲ႔ မိုက္မဲမႈေတြခ်ည္း...
ေတာ္ပါေတာ့...
တေယာက္ေယာက္ မွားယြင္းရြတ္ဆိုမႈေတြက
ေမွာ္ဆန္တဲ့ သက္၀င္မႈျဖစ္လာ၊
လွည့္စားတဲ့ အနံ႔ေတြျဖစ္လာ... ကေလးဆန္ဆန္ဂီတေတြ ျဖစ္လာ"
(ေအာ္သာ ရမ္းေဘာက္ ငရဲျပည္မွာ တရာသီမွ)

မီးခုိးလိႈင္အူေနတယ္
မ်က္လံုးေတြ ေသြးအလူးလူး
ဘာမွ မျမင္ရဘူးကြဲ႔
လက္ကို ျမဲျမဲတြဲပါ
ဒါ သၾကားသာသနာေနာ့...
မီးႀကီးေလာင္တယ္
မိုးႀကီးရြာတယ္
ေလျပင္းႀကီးတိုက္တယ္
ကမၻာပ်က္ကပ္ ၆၄ ႀကိမ္ ၆၄ ကပ္ လာဦးမယ္
ဧရာမဇာတ္အိမ္ႀကီးလိုပဲ
တရားသူႀကီးေတြကိုယ္၌က
ေလာကေျမပူမွာ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ေနတယ္..
ငရဲသားေတြလည္း ျခစ္တူးနံ႔နဲ႔ ေဖာသြပ္သြပ္။

ေကာင္းကင္ကို မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့
ေကာင္မေလးရယ္.. ေမွာင္မဲေဟာင္းေလာင္း
အာဏာ အာသာမေျပသမွ် သူတို႔ေျပာင္းၾကဦးမွာ မဟုတ္ဘူးကြဲ႔။

ငါတို႔ငရဲကို ရွစ္ထပ္ထက္
အထပ္ထပ္တိုးထားသလို ၾကားေနရေသးရဲ႔

င့ါတို႔ငရဲကမွ ပိုပူေလာင္ပါတယ္
ေကာင္မေလးရဲ႔...
ငါတို႔က ဂါဇာငရဲကို အေသးအဖြဲ
အဂၢိရတ္ဖိုေလာက္ပဲ ထင္တယ္...
ငါတို႔က တိဘက္ငရဲကို တူတန္ထင္မထင္
ျပာပူငရဲ ဘင္ပုပ္ငရဲေလာက္ပဲထင္တယ္။
ငါတို႔က ဒါေဖာငရဲကို သနားျပန္ေသး
လက္ပံေတာငရဲ သံလ်က္ေတာငရဲေလာက္ပဲထင္တယ္။

ငါတို႔ငရဲကမွ ပိုေလာင္ၿမိဳက္ပါရဲ႔။
အတၱနဲ႔ေတြးၿပီး ငါတို႔ငရဲမွ ငါတို႔ငရဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ေယာဟန္ေအာင္
ဇန္ ၁၀၊ ၂၀၀၉။