အလိုေတာ္

မလိုခ်င္တာကို
ၾကံဳရေတာ့
အလိုေတာ္အရလို႔ပဲ ေျဖသိမ့္ေနရတယ္
တခါတခါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လက္မိႈင္ခ်ေနရတဲ့ ကာလမ်ဳိးမွာေပါ့။

ငါက စစ္ပြဲေတြအတြက္ ေမြးလာသူ မဟုတ္ပါဘူးကြဲ႔
အဲသလိုမဟုတ္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဇာတာထူးလည္း မပါခဲ့ျပန္ဘူး။
ဒါေပမယ့္
ထူးထူးျခားျခား အက်ပ္အတည္းေတြကိုသာ အေမြဆက္ခံေနရ
အလိုေတာ္ အရပဲလား။

ျပာမႈန္မိႈင္းေနတဲ့
စီးပြားတိမ္ ရာသီေအာက္မွာ
ေျမာက္ကမၻာျခမ္းကို ျပန္ေရာက္လာရ
ဘ၀အဓိပၸါယ္ကို ေတြးဖို႔ ခဏခဏ ျပန္ႏိုး
ငါ့အိမ္ယာကို လြမ္းနာခလုတ္ႏိႈးခ်ိန္ေလ...

တီဗြီနဲ႔ သတင္းေတြမွာ နားခိုမႈ ရွာပါတယ္...
အင္တာနက္မွာ အလြမ္းေျဖပါတယ္...
အလိုေတာ္အရ ေျမတဲ့..
အလိုေတာ္အရ စစ္ေတြတိုက္တယ္။
အလိုေတာ္အရ တီဗြီေတြက စစ္ပြဲေတြကိုပဲ ျပတယ္။
အလိုေတာ္အရ အနာဂတ္ကို ပူပန္ေနေအာင္ လႈံ႔ဆြတယ္။
အလိုေတာ္အရ ေဒါသေတြကို ျပန္ျပန္ၿမိဳခ်ေအာင္
စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္မိေအာင္ တရားျပတယ္။
အလိုေတာ္အရ ဘယ္သူမွားတယ္၊ ဘယ္သူမွန္တယ္ကို ဒီအတိုင္းထားလိုက္တယ္။
အလိုေတာ္အရ စစ္ပြဲၿပီးတဲ့အခါ ေအာင္ျမင္သူေတြသမိုင္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြကို ေရြးေျပာလိုက္တယ္။
(အပ်က္အစီးနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကိုေတာ့ ခပ္မွိန္မွိန္ပဲ ခ်န္ခဲ့ရေတာ့တယ္။)

အလိုေတာ္အရေပါ့
ကုလသမဂၢလည္း သံုးမရပါဘူး။
အလိုေတာ္အရေပါ့
လမ္းျပေျမပံုေပၚ တရြတ္ဆြဲရေလဦးမယ္..
ဒါေပါ့..
တို႔မွာလည္း ဒီပါးစပ္ပဲ ရွိတာကို။

အလိုေတာ္အက်
ဘ၀ကို ေအးခဲထားရတယ္။
အလိုေတာ္အရ
ႏွင္းခဲေတြက်.. ေမွာင္မဲညေတြထဲ ျပန္နစ္တယ္။
အလိုေတာ္အရေပါ့
အရုဏ္က်င္းေတာ့
ျပဴတင္းမွာ အလင္းတစ ျဖာက်ေနေသးတယ္။

ေယာဟန္ေအာင္
ဇန္ ၇၊ ၂၀၀၉။