ေလထုဟာ ေစးပ်စ္ႏွစ္ေနတယ္
ေစးပ်စ္ႏွစ္ေနတာမွ နာဂစ္အနံ႔ေထာင္းေထာင္း
အမ်ဳိးေတြ အက်ဳိးစီးပြားေကာင္းေအာင္
ၾကည့္ေနတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း
ေရြ႕လို႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မနက္ျဖန္ကို သူတို႔ခိုးဖို႔ ၾကံထားမွေတာ့ ႏိုးေပါ့
ဂုတ္ခ်ဳိးခြစီးထားတာကို ခြါခ်လိုက္ရမွာပဲ ႏိုးေပါ့
အသက္ေအာင့္ၿပီး "ႏိုး" ခလုတ္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တာေတာင္မွ
၉၂ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုေတာ့ ေကာင္းပါေလေရာ။
လူေတြက သူတို႔အသည္းႏွလံုးကို ကိုယ္တိုင္လိမ္တယ္
"နာနာရိုက္ေနတဲ့ တုတ္ကိုလွ်ာနဲ႔ ရက္ေနပံုမ်ဳိး"
က်ဳိးက်ဳိးႏြံႏြံ လိမ္ခဲ့တယ္
တခါက လိႈင္းထန္တာကို ေမ့ခဲ့တဲ့ ပင္လယ္လို..
မုန္တိုင္းလြန္ ေလေျပညင္းလို...
ေကာလာဟလသတင္း
အလဇၨီ အတင္းအဖ်င္း အနံ႔ေတြနဲ႔ ေက်နပ္ပြဲဖြဲ႔လို႔။
ေပးစာကမ္းစာေလာက္နဲ႔
အဲသည္ႏြံထဲမွာပဲ သူငယ္နာလို နစ္လို႔...။
ေမေမ
၂၀၀၈ မွာ တခုခု ျဖစ္လာမွာလား
ေမေမ..
သား အိုလံပစ္မီးရႈးတိုင္ သြားေျပးလုရမလား။
ေမေမ...
ေဂ်ာ္ဂ်ီယာနဲ႔ ရုရွား သား ဘယ္သူ႔ဘက္က ရပ္ရပါ့
ေမေမ..
ဇင္ဘာေဘြမွာ
တိတ္ဆိတ္ေနပံုက မသကၤာစရာ
ေမေမ..
၂၀၁၀ ဆႏၵမဲေရတြက္ေနတာကို
အသက္မရႈဘဲ ေစာင့္ေနၾကဦးမွာလား...
ကမၻာဦးည ေမွာင္မဲထဲမွာ
က်ေနာ္ေပါက္ကြဲတယ္... ေမေမ
နံရံ ေက်ာကပ္ တန္းစီ ပစ္လိုက္ရရင္ေတာ့
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြခ်ည္း သက္သက္ မဟုတ္ေလဘူး
က်ေနာ္ပါ သြားရပ္ရလိမ့္မယ္။ ။
ေယာဟန္ေအာင္
ၾသဂုတ္ ၁၈၊ ၂၀၀၈။
11 comments:
အင္း... အေဖာ္ေတာ့ ရေနျပီ ကိုေယာေရ႕
သူတို႔ပဲ အရင္ သြားရပ္ပါေစဦး..။
ကိုေအာင္သူ
က်ေနာ့္လည္း လက္တို႔ပါ။ အေဖာ္ပါေတာ့ အားရွိတာေပါ့။
ေကတူးတီ
အင္းး ခုတေလာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္သူေတြ မ်ားလာပီ.. က်မပါ အပါ..။ ခက္တာက ခ်ိဳသင္းေျပာသလို.. သူတို႔ပဲ သြားရပ္ပါေစဦးး
သူတုိ႕လဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ ကိုယ္လဲ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေပါ့ .. ဒါပဲ မဟုတ္လား.. ဇာတ္လမ္းက ရိုးပါတယ္...
ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ၾကနဲ႕ေလ။ က်ေနာ္တို႕လည္း ရပ္ရမွာေပါ့။ ေရွ႕ကမဟုတ္ေတာင္ ေနာက္ကေပါ့။
ကဗ်ာေလး ရင္ထဲထိလြန္းလို ့အထပ္ထပ္ ခံစားသြားတယ္ဗ်ာ
သူတို႕နဲ႕အတူ ရပ္စရာ မလို ပါဘူး။ ရပ္ခ်င္း ရပ္ ကုိယ့္ဖာ ကိုယ္ ပဲ သပ္သပ္ ရပ္ ေပါ့။ း)
အင္း.. ကဗ်ာကေတာ့..ထံုးစံ အတိုင္း..
ဒီကဗ်ာဟာ နယ္စပ္ေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ရာမွာ အေသအခ်ာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္အလက္မွန္ ေလထု ျဖစ္တယ္။
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ခံစားရင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျဖစ္အပ်က္ ေတြကို ဆံုးရႈံးရလိမ့္မယ္။
ကဗ်ာဆရာဟာ စိတ္က်ေနတယ္၊ အဆိုးျမင္ေနတယ္ဆိုတာ လည္း ေျပာသံေတြၾကားရတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဆရာဟာ ဒီကဗ်ာကို သတၱိရွိရွိ ေရးလိုက္တာပါပဲ။ ေရနစ္တဲ့ ခံစားမႈဆိုတာက ေရနစ္ဖူးသူေတြပဲ ထပ္တူခံစားႏိုင္မွာ.. ေအာင္ျမင္တဲ့ကဗ်ာ ပါပဲ...
ဆရာေရ အသစ္တင္ထားလားလို႔ လာၾကည့္ရင္းနဲ႔ ပို႔စ္အေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္ရင္း ဆရာ့ကဗ်ာကို ခံစားသြားပါတယ္။ အမ်ားစုႀကီးက အၾကာက္တရားေတြကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သလို လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာေတြနဲ႔ လဲလည္ကာ ပုတ္သင္ညိဳ လုပ္ Evolution အတိုင္း Adaptation လုပ္ၿပီး သြားေနၾကသလို ဆရာတို႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ Revolution ကလည္း ကိုယ္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ လမ္စဥ္အတိုင္း မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာေတြ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ Revolution ကို အမ်ားစုပါ၀င္ဆင္ႏြဲမွ ေအာင္ပြဲဆိုတာ ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ လူဦးေရနဲ႔ Revolution မွာ ၀ါ၀င္လာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဖို႔ ကၽြန္မကေတာ့ ”ေတာ္လွန္ေရးသည္ ငါတို႔ေက်ာင္းငါတို႔ တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ ကၽြန္မတို႔ဆုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေနရာမွာ ”ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္းဟာ ငါတို႔ေက်ာင္းငါတို႔ တကၠသိုလ္” လုပ္ပစ္လိုက္ၿပီး အခ်ိန္ကို အသံုးခ်ေနပါတယ္။
ကိုေယာဟန္ေအာင္ေရ
မငယ္ႏိုင္ေျပာတာကိုအႀကိဳက္ဆံုးပဲ
”ေတာ္လွန္ေရးသည္ ငါတို႔ေက်ာင္းငါတို႔ တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ ကၽြန္မတို႔ဆုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေနရာမွာ ”ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္းဟာ ငါတို႔ေက်ာင္းငါတို႔ တကၠသိုလ္” လုပ္ပစ္လိုက္ၿပီး အခ်ိန္ကို အသံုးခ်ေနပါတယ္။
Post a Comment