ဘေလာ့ဂို ပိုး၀က္
ေယာဟန္ေအာင္
၁။
ဂူတင္ဘတ္ စာပံုႏွိပ္စက္ထြင္ၿပီးကတည္းက၊ ဘေလာ့ဟာ အသစ္ဆန္းဆံုးေနာက္ထပ္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အေၾကာင္းကေတာ့ ဘေလာ့ေတြက၊ တေန႔တျခား ပို ပို တိုးပြားလာေနၿပီး၊ ဒီမီဒီယံကလည္း လူေတြအခ်င္း ခ်င္းၾကားထဲမွာ အေကာင္းဆံုးဆက္သြယ္ေရးနည္းနာ တစ္ခုျဖစ္လာလို႔ပါပဲ။ တေနရာမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ တကၠႏို ခရက္တီဆိုတဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဆက္သြယ္မွတ္တမ္းျပဳ၊ ရွာစက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ေနရာက မွတ္တမ္းေတြအရ၊ ဒီေန႔ ဘေလာ့ဂါ သန္းေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ ရွိေနၿပီ ေျပာပါတယ္။ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် ဘေလာ့ဂါ ေတြက တိုးပြားလာေနပါတယ္။ တစ္လကို ဘေလာ့ (၁၇၅,၀၀၀) ေက်ာ္တိုးေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စက္မႈ နည္းပညာေလ့လာသံုးသပ္ေနသူ ဂါ့တ္နာ (Gartner) ရဲ႔ ခန္႔မွန္းေဖာ္ျပခ်က္အရ၊ ေနာက္လာမယ့္ႏွစ္ (၂၀၀၇) မွာ ဘေလာ့ေရးၾကမယ့္ သူေတြဟာ အမ်ားဆံုးအေနအထားအထိ၊ (peak of blogging phenomena) ျဖစ္ လာမယ္လို႔ သူက (ဘီဘီစီ) သတင္း ဌာနမွာ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ သူခန္႔မွန္းတာက၊ ဘေလာ့အေရအတြက္ ဟာ ေနာင္ႏွစ္၊ ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္မွာ သန္း (၁၀၀) ေလာက္ ရွိလာမယ္ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း၊ မေရးေတာ့လို႔ ေသသြားတဲ့ ဘေလာ့ေတြလည္း၊ သန္း (၂၀၀) ေလာက္ရွိတယ္ ဆိုပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ေနာ္တို႔က နဲနဲႀကိဳၿပီးေခတ္မီေနတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာႏိုင္တာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့ကဗ်ာေတြကို ဘေလာ့တင္ေနၿပီကိုး။
(၂)
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္တာ အမွတ္ရေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တသိုက္ေပါင္းၿပီး၊ “မိုးဦးရြက္ႏု” ဆိုၿပီး၊ ကဗ်ာထုတ္ၾကတယ္။ အဲသည္တုန္းက ေဆးတကၠသိုလ္ (၂) သူငယ္ ခ်င္းေတြ၊ ေပါင္းၿပီးထုတ္ၾကတယ္။ မေၾကာက္မရြံ႔ စာအုပ္ကို ဂတ္စ္တာနာလွိမ့္ဖို႔ (၃၆) လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၊ တစ္ဆိုင္၀င္ တစ္ဆိုင္ထြက္ လိုက္ေမးၾက။ ေနာက္ဆံုး အဆင္ေျပတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္က ခိုးလွိမ့္ေပးတယ္။ အဲသည္တုန္းက (၁၉၈၀) ေႏွာင္းပိုင္းကာလေတြ။ ၿပီးေတာ့ တင္ေရာင္းေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္ (၂) ကင္တဲန္း က၊ ေလတပ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္မွာ။ ၀ယ္တဲ့သူေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို အတင္းအက်ပ္ေရာင္းၾကတယ္။
အခုလို ဘေလာ့ေတြ ေပၚလာေတာ့၊ ဒီလိုလုပ္စရာ ဘယ္လိုေတာ့မလဲေနာ့။ ကိုယ့္ဘာသာ ဘေလာ့ဖြင့္၊ ေရးရံုပါပဲ။
(၃)
ဆရာကိုေက်ာ္၀င္းကေတာ့၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ (ဘေလာ့၊ ဘေလာ့ဂါ၊ ဘေလာ့ဂင္း) မွာ ေရးထားဖူးပါတယ္။ မိုးေပၚမွာ စာေရးသူတဲ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အင္တာနက္ဂ်ာနယ္လစ္လို႔လဲ ေခၚၾကတယ္ ေျပာပါတယ္။ တနည္း အားျဖင့္၊ ကီးဘုတ္၊ ဆဲလ္ဖုန္းကို ႏွိပ္ၿပီး စာစီေဖာ္ျပေနသူေတြေပါ့။ ဒီေဆာင္းပါးကို ျမန္မာအိုင္အက္စ္ပီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာလည္း အက်ယ္ဖတ္လို႔ရပါတယ္။
ဘေလာ့က စတုန္းက အင္တာနက္ဒိုင္ယာရီ သေဘာပါ။ ကြန္ျပဴတာ ကၽြမ္းက်င္ၾကသူအခ်င္းခ်င္း၊ ကုဒ္ေတြနဲ႔ သတင္း၊ ပညာဖလွယ္ၾကတဲ့ လုပ္ငန္းပါ။ ေနာက္ေတာ့ နည္းပညာက လူအမ်ားသံုးရေအာင္ ပိုလြယ္လာတယ္။ ခ်ိတ္ဆက္မႈက ပိုေကာင္းလာတယ္။ ဘေလာ့ေတြကို ရွာႏိုင္တဲ့ တကၠႏိုခရက္တီလိုမ်ဳိး ဆိုဒ္ေတြလည္း ေပၚလာ တယ္။ ပိုလို႔တိုးတက္လာတာက၊ လူေတြရဲ႔ ခံစားမႈ၊ ရသ၊ ဘ၀ေတြနဲ႔ ပိုဆက္စပ္လာတာပါပဲ။ အရင္လို လူမသိ၊ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ ကြန္ျပဴတာကုဒ္ဒင္းေတြခ်ည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ စာတိုေတြ၊ သတင္းဦး-သတင္းထူးေတြ၊ ကြဲလြဲတဲ့ အျမင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ သူက ပိုလြတ္လပ္၊ ပို ပုဂၢလိက သေဘာေဆာင္ေတာ့၊ ပင္မ သတင္းစာနယ္ဇင္း မီဒီယာ (mainstream media) ေတြကေတာင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ေနၾကရပါၿပီ။
ဆက္ေရးပါဦးမယ္။
3 comments:
Hi Ko Yaw Han Aung,
Can you do me a favor? I want to read the Kyaw Win article about the blogs. I have been looking for it in myanmarisp now. If possible, I would like you to describe the exact link to his article. He is my favorite writer.
Thanks..
Thank you for your link, brother. I have just found it..
Post a Comment