ျမင္းရိုင္းေပၚက လျပည့္ညေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္

ျမင္းရိုင္းေပၚက လျပည့္ညေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္

လျပည့္တာ
အခါတစ္ရာေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။
ေရႊျပည္ေတာ္အိမ္မက္
သံုးေထာင္တစ္ရာ ဆယ့္ႏွစ္ရက္နဲ႔
ငွက္ဖ်ားႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႀကိမ္။

လင္းႏို႔ငွက္ေတြ
အစာထြက္ရွာ၊ လေရာင္လာၿပီ။
အုပ္ဖြဲ႔လက္ယွက္၊ အိပ္တမ္းတက္တဲ့
ငွက္မ်ားကိုျမင္မွ
ကိုယ့္မွာနာက်င္
ဘဝမွာ မျပင္ဆင္ရေသးပံု၊
သိုက္ျမံဳနဲ႔ စိတ္ခိုလႈံရာ။

လေတြေလ ... ...
တခ်ဳိ႕လေတြ၊
ရီေဝေဝနဲ႔ ဗ်စ္ရည္ထဲေမ်ာ။တခ်ဳိ႕လေတြ၊
ၿမိဳ႕ျပေလွာင္အိမ္၊ ေခၽြးစိမ္ပူလိမ့္
သူစိမ္းအိပ္ယာ။

တခ်ဳိ႕လေတြ၊
ေတာလမ္းေႁမြေကာက္၊ ေျခဖြေလွ်ာက္ရင္း
နက္ရိႈင္းျခင္းေအာက္၊ ပံုေဖ်ာက္တိုး၀င္။တခ်ဳိ႕လေတြ၊
မိုးေရသည္းသည္း၊ တိမ္မဲဖုန္းသြား။တခ်ဳိ႕လေတြ၊
ေျမကတုတ္ျပင္၊ ေတာင္ယာခင္စပ္
ေသနတ္ကိုယ္စီ။တခ်ဳိ႕လေတြ၊
ညေရလ်င္ေမ်ာ၊ အေတာမသတ္
ေၾကာင္းရပ္ဟိုသည္၊ စကားစၿမီ။

ဒီတခါသာတဲ့လဟာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မဲ့ေနပံုမ်ား
အထင္အရွား။
ငါသြားေလရာ
လေရာင္ကို ရြက္ပိုးထားရ
လေရာင္ကို ထမ္းပိုးထားရ
တရြာသူကို လြမ္းတဲ့ည၊
ပင္ပန္းလိုက္ရတာေလ။

လေရာင္ညိွဳ႕ငင္၊ ေမွာ္ဝင္ေတာအုပ္
လိမ္းသုတ္ေဆးျပာ
ေတာအုပ္ထဲကငါ၊ မွင္စာေတြလို
အရူးအမူး၊ ဗူးဒူးေမွာ္ဗံု
ရင္အခုန္ၾကမ္း
ထူးထူးျခားျခား လြမ္းေလတယ္။

လကို ေအာင္သြယ္ခိုင္းဖူးတယ္၊
ရိုင္းတဲ့တိမ္ေတြ ခိုးနားေထာင္၊
ၾကယ္ေတြက ေလွာင္ဦးမယ္။
ညငွက္ေတြကလည္း
ေနေရာင္လာတာနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ပစ္တယ္။
ေဆာင္းေလေတြက၊ မယံုရဖူး
စကားကုန္ကူးေနတဲ့သူ။

တရြာသူေရ
ေအ-ေကတစ္ခ်က္ေလာက္
မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္လိုက္ေတာ့မယ္။
မင္းနဲ႔ကိုယ္ ဆက္သြယ္ေရးမွာ
စစ္ေသြးႂကြ ဘာသာျခား၊
တရြာသားလူငယ္အတြက္
အထက္သန္ဆံုး ရင္ခုန္သံ
မင္းဘာသာျပန္ဖို႔ေလ။

ခ်စ္တဲ့သူေရ
မင္းနားေထာင္၊
ခ်စ္တဲ့သူေရ
မင္းႀကိဳဆို၊
“ေတာင္ပန္ပါရင္၊ မင္းဆီကို“ ... ... ။

ေယာဟန္ေအာင္
၁၉၉၇၊ စက္တင္ဘာ ၁၅။