ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔
ေတာမီးေတြေလာင္၊ ေတာင္ယာေတြဖ်က္ခံရတယ္။
မိုးေခါင္ေရရွားတယ္။
ဂရုတစိုက္ထားတဲ့ စပါးေတြပိုးက်တယ္၊
အေလ့က်ေပါက္တဲ့ ၾကက္ဆူပင္ေတြစိုက္ရတယ္၊
လူအခ်င္းခ်င္းသတ္ၾက၊ ကၽြန္ျပဳၾက၊ လူက လူကိုေရာင္းၾက
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး
ဖ်ားနာေရာဂါနဲ႔ ကာလနာတိုက္တယ္၊
ေသလိုက္ၾကတာလည္း မနည္းဘူး။
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔
စစ္ေတြတိုက္ၾကတယ္၊
က်ဳိင္းေကာင္အုပ္က်တယ္၊ ႂကြက္က်တယ္၊
ျခစားတယ္၊ လာဘ္စားတယ္၊ ဘာလုပ္လုပ္ေငြေတာင္းတယ္၊
ေစ်းေတြတိုးၿပီးေရာင္းတယ္၊ လူေကာင္းက ရွားလာတယ္၊
တေယာက္က တေယာက္ကို ရန္မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္တယ္။
တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အမ်ဳိးေတြအတြက္ပဲၾကည့္ၿပီး၊ တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အမ်ဳိးေတြကိုေတာင္ မၾကည့္ႏိုင္၊
ကိုယ့္အသိညာဏ္ကို ကိုယ္သစၥာေဖာက္တယ္၊
ရိုက္ေနတဲ့လူကို ဒူးေထာက္လွ်ာနဲ႔ရက္တယ္။
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
သူက ဘယ္သူပိုင္တယ္ မသတ္မွတ္သြားေတာ့ခက္ေနတယ္၊
ျမစ္ေတြနဲ႔ သစ္ေတာေတြ ေရာင္းစားတယ္၊
ေရနံေတြ၊ ဂက္စ္ေတြ နက္နက္တူးတယ္။
ေသနတ္ကိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေျပာတယ္၊
ပိုက္ဆံကိုင္ၿပီး လူထုတရားေဟာတယ္၊
ဘာသာေရးစြက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္တယ္၊
အရွက္နည္းလာတယ္၊
လူလိမ္ေတြ ေပါလာတယ္၊
သမားရိုးက် ဗိုလ္က်မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
ခ်ဲထိုးတာနဲ႔ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းတာကိုက
သမၼာအာဇီ၀၊ အေလ့အထျဖစ္လာတယ္၊
ေဗဒင္ဆရာနဲ႔ ေပ်ာက္ေစေမွာ္ေတြ ေပါလာတယ္၊
အေမေတြက အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို ေမြးတယ္၊
ဗံုးေတြ ခဏခဏကြဲတယ္၊
အေရးေပၚဥၾသသံ ခဏခဏၾကားရတယ္၊
ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ ၾကက္ငွက္တုတ္ေကြးကူးတယ္၊
ကမၻာႀကီး ပူလာတယ္။
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ျပန္ေရာက္လာတယ္၊
လက္ကိုင္ကြန္ျပဴတာပါတယ္
ငွက္ဖ်ားကာကြယ္ေဆးနဲ႔
လက္သန္႔စင္ေဆးတဲ့ ဟဲန္းဆန္နီတိုက္ဇာနဲ႔
ဘုရားသခင္ကိုယ္စား ျပန္ေရာက္လာတယ္။
(ၿဂိဳဟ္တုဖုန္းနဲ႔ ဖိုး၀ီးကာလည္းပါတယ္)
အျပာေရာင္ အလံေထာင္လာတယ္။
ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပါ့၊
ကပ္ေတြ၊ စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြၾကားမွာ ....
ဒီကဗ်ာဟာလည္း
ကေမာက္ကမနဲ႔
ေရွ႕ေနာက္မညီ၊ ေရာသမေမႊ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဒါလဲ ဘာဆန္းသလဲ၊
ဘုရားသခင္က
သူ႔ကဗ်ာ၀ိညာဥ္ကိုပါ ႏႈတ္သြားတာကိုး။
ေယာဟန္ေအာင္
ေဖေဖၚ၀ါရီ၊ ၂၀၀၇။
ဒီကဗ်ာကို ေခတ္ၿပိဳင္အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္၊ ရသစာမ်က္ႏွာမွာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
No comments:
Post a Comment