အိမ္ျပန္အႀကိဳ

အိမ္ျပန္အႀကိဳ

ဗဟုဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအဖြဲ႔အေနနဲ႔ အိမ္ျပန္ခရီး စီစဥ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ ျပန္မယ့္သူက ၄ ဦးပါ။ ကိုေဇာ္ဦးရယ္ (သူကေတာ့ အရင္ကလည္း

ျပန္ေရာက္ၿပီးသား၊ ေဒါက္တာတင္ေမာင္သန္း (သင့္ဘဝ)၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦး (ယခု JMC ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲမႈဆိုင္ရာ ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မီတီ) နဲ႔ က်ေနာ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကမယ့္အေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္လုပ္တယ္။ ထိုင္းအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းမီဒီယာေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို ေမးျမန္းၾကတယ္။ ျပန္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ 
သတင္းထုတ္ျပန္ေရးအတြက္လည္းျဖစ္၊ တဖက္က အမွတ္တရလည္း ျဖစ္ေအာင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ ဓာတ္ပံုကိုေတာ့ ဗဟုအဖြဲ႔က မန္ေနဂ်ာ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီး နတၳဝတီက ရိုက္ေပးတယ္။

အရင္ ABSDF အဖြဲ႔တုန္းက ႏိုင္ငံျခားေရးတာဝန္ယူခဲ့သူ၊ အခုေတာ့ ဗဟုအဖြဲ႔ ဒု-ဒါရိုက္တာ တာဝန္ယူေနတဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦး

ကေတာ့ "ခု ကိစၥဟာ ဆန္းၾကယ္တဲ့အိပ္မက္ စိတ္ကူးယဥ္ (surreal) လိုပါပဲ" လို႔ AFP သတင္းဌာနကို ေျပာတယ္။ "အိမ္ျပန္
ေရာက္ရင္ ဘာမ်ားလုပ္ရမလဲဆိုတာ ဆုပ္မိကိုင္မိ မျဖစ္ေသးဘူး၊ စဥ္းစားေနတုန္းပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္တို႔ထြက္ခြာလာခဲ့တဲ့ ကမၻာ (ထြက္လာခဲ့စဥ္ အေျခအေန) က မရွိေတာ့ဘူး" လို႔ သူက ေျပာတယ္။ သတင္းမီဒီယာ ေတြကေတာ့ ဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေကာင္းဖက္သေဘာေဆာင္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တခုပါပဲလို႔ ေရးသားၾကတယ္။ ျပည္ပကိုထြက္ေျပးေနၾကရသူေတြ အိမ္ျပန္ႏိုင္ၿပီ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ သေဘာထားကြဲလြဲခဲ့ၾကသူေတြအတြက္ ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ျဖစ္ရပ္တခုပါပဲလို႔ ေဖာ္ျပ
ၾကတယ္။


က်ေနာ္တို႔ အမွန္တကယ္ အိမ္ျပန္မေရာက္ခဲ့ၾကေပမယ့္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ တခ်ိန္လံုး ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း စိုးမိုးထားခဲ့
ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္ ရွိေနခဲ့တယ္။ စားလည္း ဒီစိတ္၊ သြားလည္း ဒီစိတ္ ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ပဲ အသက္ရွင္သန္လာခဲ့ၾကတာ။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္ပေရာက္ေတြမွာ ျပန္ေျပာျပရင္ တူညီတဲ့ အိမ္မက္ေတြရွိ ေနတတ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္- အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီအခါ တခုခု ဝယ္စားဖို႔ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ထိုင္းဘတ္ ေငြျဖစ္ေနတာ။ အဲဒီအခါမွာ ရဲက သတိထားမိၿပီး ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးၾကရတာ။ ေခၽြးသံေတြနဲ႔ အေမာတေကာ ျပန္ႏိုးထလာၾကရတာမ်ဳိးပါ။ အိမ္ကိုျပန္ခ်င္ေပမယ့္ ျပန္ဖို႔ အႏၱရာယ္မကင္းေသးတာလည္း က်ေနာ္တို႔ အိပ္မက္ထဲမွာ သတိေပးေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို AFP သတင္းကေမးေတာ့၊ "တရက္ကပဲ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ အေမကေတာ့ က်ေနာ္ အမွန္တကယ္ အိမ္ျပန္လာမယ္ဆိုတာေတာင္ စိုးရိမ္ေနတုန္းပဲ" ဆိုတာ ေျပာျပမိတယ္။ ၾကားကာလထဲမွာ အခ်ဳိ႔အဆက္အသြယ္မ်ားနဲ႔ ရန္ကုန္အိမ္ရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကို က်ေနာ္ရတယ္။ ရွားရွားပါးပါး က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကိစၥအေတာ္နည္းနည္းမွာပဲ ဆက္သြယ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျပာၾကသလို၊ ဘာမွမျဖစ္ရင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ တခုခု ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ 
ဒုကၡေရာက္ၾကမွာ…။

က်ေနာ့္ကို ဧရာဝတီသတင္းဌာနကေမးေတာ့ "အခုခရီးစဥ္ဟာ ျပန္ၿပီး အေျခအေနကို ၾကည့္တဲ့ သေဘာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗဟုအဖြဲ႔ ရံုး ဖြင့္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိ-မရွိ ျပန္စူးစမ္းၾကတဲ့ သေဘာလည္း ပါတယ္" လို႔ ေျဖခဲ့တယ္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦး AFP သတင္း ဌာနကို ေျဖတာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသေဘာပိုဆန္လွတယ္။ "ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေတြကိုၾကည့္လိုက္၊ သူတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ပဋိပကၡေတြကို တနည္းတဖံုနဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္သြားၾကတယ္။ ေနာက္အဆင့္ကို တက္လွမ္းႏိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အၾကမ္းဖက္ ယဥ္ေက်းမႈက လႊမ္းမိုးထားတုန္းပဲ။ ဒီလို အဆိုးေက်ာ့သံသရာက ရုန္းထြက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ သူေျပာပါတယ္။ ဘယ္သူမွ လက္စားေခ်ေရးကို အလိုမရွိပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း အရင္လမ္းေဟာင္းကို ျပန္မသြားလိုၾကပါဘူး" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ သတင္းစာေတြက ေမးၾကတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေရာ ေတြ႔မွာလားေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကေျပာတယ္။ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ရွိသလို၊ 
အဆင္ေျပရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦးက လိုရမယ္ရ AFP သတင္းဌာနက သတင္းေထာက္တေယာက္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ ေလယာဥ္တစီးထဲ ေခၚလာခဲ့တယ္။ ဒီသတင္းေထာက္ကလည္း အခု အျပန္ခရီးကို TV သတင္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုက္ပါလာခဲ့တယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ရွိတဲ့ သံရံုးေတြကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားႏႈတ္ဆက္ၾကရတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသတင္း ေထာက္မ်ားကလပ္ FCCT ရဲ႔ ဥကၠ႒ မာဝမ္ကေတာ့ နက္ျဖန္မနက္ သူကိုယ္တိုင္ေလဆိပ္ကို လိုက္ပို႔မယ္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။

တကယ္ေတာ့ အခု အျပန္ခရီးစဥ္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ျမန္မာျပည္အေျပာင္းအလဲအတြက္ က်ေနာ္တို႔ အတြင္းနဲ႔အျပင္ တိုင္ပင္ 
ၾကံဆေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ။ ၂၀၀၉ ကတည္းက စတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ အျပင္မွာဆိုရင္ ဗဟုဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအဖြဲ႔၊ ျမန္မာျပည္တြင္းက ေတာ့ Egress (ျမန္မာ အီးဂရက္) အဖြဲ႔ဖြဲ႔ၿပီး၊ ႏိုင္ငံေရးဆန္ဆန္ သင္တန္းေပးတာေတြ၊ အီးဂရက္စ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက စစ္အစိုးရ

ေခါင္းေဆာင္၊ ဝန္ႀကီးအခ်ဳိ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္တိုက္တြန္းနားခ်တာေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဆိုရရင္ နာဂစ္မုန္တိုင္းက အဆိုးထဲက 

အေကာင္းဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလဆန္းပိုင္းမွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသေတြမွာ ဆိုးဆိုးရြားရြား ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ လူေပါင္း ၁၃၈,၀၀၀ ေက်ာ္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရွာေဖြမေတြ႔ဘဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနရတဲ့သူလည္း ၅၅,၀၀၀ ေလာက္ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါတင္မက မုန္တိုင္းျဖတ္သန္းရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ကိုယ္၌မွာပင္ အပ်က္အစီးအဆံုး

အရႈံးမ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ မုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ အစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြ၊ အကူအညီေတြကို ပိတ္ပင္ထားတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အစိုးရ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြက ေႏွာင့္ေႏွးေနတဲ့ကာလမွာ လူလုပ္ကပ္ေဘး ေနာက္တခု (မုန္တိုင္းေနာက္ဆက္တြဲ ေသေၾကရမႈ) ေတြ ျဖစ္လာမလားဆိုၿပီး စိုးရိမ္ေနခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဆိုးထဲက အေကာင္းျဖစ္လာတာက ျမန္မာႏိုင္ငံ အရပ္ရပ္က လူငယ္ေတြက ေစတနာ့ဝန္ထမ္းအဖြဲ႔ေတြ စုဖြဲ႔ၿပီး နာဂစ္ ကယ္ဆယ္ကူညီေရး ေဆာင္ရြက္ၾကတာပါပဲ။ တတ္ႏိုင္သမွ် ေငြ၊ ပစၥည္းစုေဆာင္း လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေတာင္-ေျမာက္ ေဒသမဟူက ပစၥည္း၊ ေငြသားေပးပို႔ ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ နာဂစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ စုစည္းမိၾကတဲ့ လူငယ္ ေတြက ေစတနာ့ဝန္ထမ္းအဖြဲ႔ေတြ၊ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႔

အစည္းေတြအျဖစ္ ဆက္လက္က်န္ရစ္ပါတယ္။ အစိုးရကလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ အခန္းက႑ကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ေလ်ာ့ေပါ့ေျဖေလ်ာ့ေပးတာေတြ ျဖစ္ လာခဲ့ရပါတယ္။

ျမန္မာအီးဂရက္စ္အဖြဲ႔က ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စတင္တည္ေထာင္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ အျပဳသေဘာ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေရး 

လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္၊ ၂၀၀၈ နာဂစ္အၿပီးမွာ ပိုလို႔ သက္ဝင္အင္အားေကာင္းလာပါတယ္။ လူငယ္ထုေတြက လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ပိုလို႔ စိတ္ဝင္စားလာၾကတဲ့အျပင္၊ ျမန္မာအီးဂရက္စ္က ပို႔ခ်တဲ့ သင္တန္းေတြကလည္း ပိုလို႔ စိတ္ဝင္စားမႈ ရလာၾကပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ရွိေနတဲ့ သမားရိုးက် ဒီမိုကေရစီအတိုက္အခံေတြအတြက္ အျငင္း ထြက္စရာပါ။ ျမန္မာအီးဂရက္စ္ သင္တန္းေတြအေပၚလည္း ေဝဖန္မႈအသံေတြ ၾကားရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ စစ္ အစိုးရကို မဆန္႔က်င္ဘူး၊ ေပးသေလာက္ယူဖို႔ စဥ္းစားေနတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျပာင္းလဲေရးဆိုၿပီး စစ္အစိုးရခင္းတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ လိုက္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲ က်ဳံးသြင္းေနတယ္ ဆိုတဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ေတြ ရွိေနတာပါ။ လူအမ်ား စစ္အစိုးရအေပၚ ေဝဖန္ျပစ္တင္စရာ အခ်က္ကလည္း လူအေသအေပ်ာက္ ဆံုးရႈံးမႈႀကီးလွတဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးအၿပီး 

မၾကာခင္မွာပဲ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကို အတည္ျပဳလုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ စတင္ဖို႔ ဘယ္လိုမ်ဳိး စတင္စဥ္းစားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါသလဲ။ 

ဘယ္သူမွ ေသခ်ာေရရာ မသိပါဘူး။ အခ်ဳိ႔ေသာ ေဝဖန္သူေတြကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ေရႊဝါေရာင္ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈ၊ ဒါကို 
အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္း ျပစ္တင္ေဝဖန္မႈ၊ ဖိအား၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေပၚ တဦးခ်င္း ပစ္မွတ္ထား အေရးယူမႈေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီေလာက္ဖိအားနဲ႔ ေျပာင္းလဲအေလွ်ာ့ေပးဖို႔ ဆိုတာ ခက္လွပါတယ္။ အဲဒီကာလအရင္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္အေရးအခင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာတဲ့ ဖိအားေတြလည္း ရင္ဆိုင္ေနရပါေသးတယ္။ ဒါေတြကလည္း လက္ေလွ်ာ့ေျပာင္းလဲဖို႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး။ ဒီပဲယင္း ေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာတဲ့ အေျပာင္းအလဲ

ေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြ တုံ႔ျပန္ဖို႔ ဆိုင္းငံ့ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံ လုပ္ငန္းေတြ ျပန္စမယ္၊ ဒီမိုကေရစီ 

ကူးေျပာင္းေရး လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ဆိုၿပီး ေၾကညာခဲ့ရတာေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္တခု

အျဖစ္ "အမ်ဳိးသားညီလာခံ" ကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကေန စတင္က်င္းပလာရာကေန၊ NLD ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ ညီလာခံကို ဆန္႔က်င္ထြက္ခြာ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ညီလာခံ ဆိုင္းငံ့ထားရာကေန၊ အခု ၂၀၀၃ ျဖစ္ရပ္အၿပီး ညီလာခံ ျပန္လည္စတင္မယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ နာဂစ္မုန္တိုင္းမွာ ပ်က္စီးရမႈေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကေန ေျပာလာတဲ့ "ဝင္ေရာက္

စြက္ဖက္ ကယ္တင္ေရး အယူအဆ (Right to Protect) ဆို တာကေရာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႔ စဥ္းစားခ်က္အေပၚ ေနာက္ထပ္ ျဖည့္ဆည္းမႈေလလား။ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ အေမရိကန္သမၼတဘုရွ္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရျဖဳတ္ခ်ေျပာင္းလဲေရး အယူအဆ (Regime change policy) ကလည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေပၚ ဖိအားျဖစ္ေစတာ မရွိေလာက္ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ျဖစ္လာတဲ့ အာရပ္ေႏြဦး (Arab spring)၊ အာရပ္ ကမၻာမွာ ဒီမိုကေရစီအံုႂကြမႈေတြက ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေမလမွာ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ျမန္မာ
ႏိုင္ငံ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲက ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ သိပ္မၾကာခင္မွာ မေရွးမေႏွာင္း စတင္ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။    

ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္တဲ့ ဘန္ေကာက္ႀကိတ္ဝိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဗဟုနဲ႔ ျမန္မာအီးဂရက္စ္တို႔က ပူးေပါင္းစီစဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တရားဝင္ေတာ့ (Stakeholders consultation) အေရးပါတဲ့ အင္အားစုေတြရဲ႔ ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္ အၾကံရယူမႈလို႔
ေခၚၾကပါတယ္။ အမ်ာအားျဖင့္ေတာ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြက ၂ ရက္ က်င္းပပါတယ္။ ပထမတရက္က ကိုယ့္ ျမန္မာအင္အားစုေတြ

ၾကားမွာခ်ည္း ေဆြးေႏြးမႈေတြျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယရက္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ သံရံုးက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တက္ၾကပါတယ္။ 
တိတ္တဆိတ္သေဘာ က်င္းပရတဲ့ ဒီအစည္းအေဝးေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက လာခဲ့ၾကသူေတြက အင္အား စု စံုပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အခ်ဳိ႔ အိုင္အဲန္ဂ်ီအိုမွာ လုပ္ေနသူ အရာရွိေတြ၊ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးျမင့္တို႔လို ပညာရွင္ေတြ.. စံုလွပါတယ္။ (ပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြဆႏၵမသိရေတာ့ နာမည္ေတြ ေဖာ္ျပဖို႔ မေကာင္းလွပါဘူး။) ဒီအစည္းအေဝးေတြမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြ၊ အလားအလာေတြ ဦးေဏွာက္မုန္တိုင္း ဆင္ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲက စစ္မွန္မွာလား၊ ညစ္မွာလား။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရင္- ဆန္႔က်င္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ NLD ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မွာလား၊ သပိတ္

ေမွာက္မွာလား… စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ [သိပၸံနည္းက်ဆိုရလား] က်ဳိးေၾကာင္းဆင္ ေျခထုတ္ (Matrix) စဥ္းစားမႈေတြ လုပ္ခဲ့

ၾကပါတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးကို ရန္ကုန္က သံရံုးအရာရွိငယ္ေတြလည္း လာၾကပါတယ္။ က်ေနာ္မွတ္မိတာက အေမရိကန္သံရံုး အရာရွိေတြက ႏႈတ္ဆိတ္လြန္းလွပါတယ္။ ဒါကလည္း နားလည္မႈေပးႏိုင္ပါ တယ္။ သူတို႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ပါတီရဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေထာက္ခံေပးမယ့္ သေဘာ၊ တဖက္မွာလည္း ဝါရွင္တန္မွာရွိတဲ့ အစိုးရကိုယ္၌က မူဝါဒ မျပတ္သားလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္သံရံုးက အရာရွိအမ်ဳိးသမီးငယ္ကေတာ့ သံရံုးေတြဖက္က ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးတတ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီကိစၥကို "ေရႊ႔တယ္" လို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။ "အေရြ႔"တခုျဖစ္လာေအာင္ ဝိုင္းၿပီး "ေရႊ႔"ၾကရတာမ်ဳိးပါ။ ဒီလို 
ႀကိတ္ဝိုင္းအစည္းအေဝးေတြကို စစ္အစိုးရက မသိဘူးလား။ သိႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာအီးဂရက္စ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုယ္၌က အခ်ဳိ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို ျပန္ေျပာျပရေၾကာင္း ေျပာျပခ့ဲၾကပါတယ္။ အေစာပိုင္းကာလမွာ ေမြး/ေရဝန္ႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္သိန္းက ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္၊ ခ်ည္းကပ္စည္းရံုးရ လြယ္တယ္၊ နားေထာင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထား ရွိတယ္လို႔ ၾကားၾကရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါးလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဗမခ ေမာင္ေမာင္သိန္းကို ခ်ည္းကပ္နားခ်ၿပီး ပို႔ကုန္ျမႇင္တင္ေရး ကိစၥေတြလုပ္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ငါးလုပ္ငန္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေဟာေျပာပြဲ၊ ဝန္ႀကီးနဲ႔ လုပ္ငန္းရွင္ ေတြ႔ဆံုပြဲေတြလည္း က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ ေဆာင္ ရြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ (အထူးသျဖင့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းၿပီးကာလမ်ားမွာ) စိုက္ပ်ဳိးေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦး က ႏိုင္ငံတကာအကူအညီ လက္ခံေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းနဲ႔ သတၱိရွိရွိ ဖြင့္ေပးခဲ့ပါ တယ္။ ေရြးေကာက္ ပြဲနီးလာတဲ့အခါ ၾကည္းေရေလ ညိႇခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရေရႊမန္းကလည္း ျပင္ပလုပ္ငန္းရွင္၊ အင္အားစု ေတြနဲ႔ ထိစပ္မႈေတြ ရွိလာပါတယ္။ သူ႔ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ေနာင္အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ ခုလို ထိစပ္ရ လြယ္ကူလာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ ဦးေရႊမန္း သမၼတ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ထင္ေၾကး ေပးေနၾကတာေတြ လည္း ရွိပါတယ္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ခ်င္သူေတြ က်ေနာ္တို႔က စစ္အစိုးရကို တစုတစည္းတည္း (Monolith) လို႔ ျမင္ထားလို႔ မရပါဘူး။ သူတို႔ၾကားထဲက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ
ေရး လုပ္ေဆာင္လိုသူ (reformists) ေတြကို အျမဲ ေဖာ္ထုတ္ေနဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ခ်ည္းကပ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ခုလို 
ဘန္ေကာက္အစည္းအေဝးေတြကို ဒီလိုစစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြက မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ထားတာ၊ သို႔မဟုတ္ တဖက္လွည့္နဲ႔ အားေပးတာလည္း ရွိေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ ၾကားထဲမွာ ျမန္မာ အီးဂရက္စ္ရံုးကို အထူး သတင္းတပ္ဖြဲ႔ (SB) က ဝင္ေရာက္စစ္ေဆး ရွာေဖြမႈေတြ ရွိခဲ့ပါေသး

တယ္။

အစည္းအေဝးေတြက ဘန္ေကာက္၊ ဆိုကြန္ဗစ္လမ္း President ဟိုတယ္အစုမွာ ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ အစည္းအေဝးၿပီး လို႔ ညေနဆိုရင္ အဲသည္နားက ဘားေတြမွာ သတင္းဖလွယ္တတ္ၾကပါတယ္။ ထူးျခားတိုက္ဆိုင္မႈကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနၾက ဘားဆိုင္ရဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က "ဖက္ဒရယ္ဟိုတယ္" ပါ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ဦးက က်ေနာ္တို႔ အရင္ျပည္ပေရာက္လူႀကီးေတြဆီက 
ၾကားရတဲ့ ဇာတ္လမ္းတခုကို ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ အရင္ ဦးႏုတို႔၊ ဗိုလ္မွဴးေအာင္တို႔ ျပည္ခ်စ္အဖြဲ႔အစည္းေတြကာလ စတည္းခ် 
တုန္းကလည္း ဒီ ဆိုကြန္ဗစ္-၁၁ လမ္းပဲ၊ သူတို႔တည္းခိုၾကတာကလည္း ဖက္ဒရယ္ဟိုတယ္ပဲ။ ဒါက အရင္ CRDB ဦးတင္ေမာင္ဝင္း၊ ဦးရဲေက်ာ္သူတို႔ဆီက က်ေနာ္တို႔ၾကားခဲ့ရဖူးတာ။ "အခုလည္း ဒီေနရာပဲ၊ ေနရာေျပာင္းၾကရေအာင္ဗ်ာ။ ဒါမွပဲ က်ေနာ္တို႔ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္မွာ။ အခုက ေနရာေဟာင္းမွာပဲ ရွိေသးတယ္" လို႔ ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာျပတယ္။ တိုက္လည္း တိုက္ဆိုင္တတ္ပါေပ့။

ျပန္ျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အရင္ ျပန္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုစိုးျမင့္ကို ဖုန္းဆက္ေမးမိတယ္။ ဘယ္လိုေတြ႔ၾကံဳခံစားမိသလဲ။ ဘာေတြကို 

ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမလဲ။ ကိုစိုးျမင့္က သူတို႔ ဘုရားသံုးဆူ ABSDF စခန္းတုန္းက အတူတူ။ သူတို႔ အစုက ေဖာက္မယ္ ခြဲမယ္တကဲကဲ၊ စစ္ေသြးႂကြလြန္းလို႔ "တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေရးအဖြဲ႔" လို႔ ေခၚတဲ့ အစုကသူ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ စခန္းက ထြက္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ထဲမွာပဲ ထိုင္းေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္တစင္းကို အိႏၵိယကို ျပန္ေပးဆြဲသြားတဲ့ သတင္းၾကားရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက အိႏၵိယမွာ အခ်ဳပ္က်၊ တရားရင္ဆိုင္၊ ခုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ မဇၥ်ိမသတင္း မီဒီယာကို ဦးေဆာင္ေနတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ ၂၀၁၂ ကေတာ့ သူတို႔ မဇၥ်ိမသတင္းဌာနက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္မွာ အေျခခ် ေနတုန္း။

ကိုစိုးျမင့္က ေျပာတယ္။ "စိတ္ပူတယ္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္က တခါမွမၾကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ တည္ၿငိမ္ေအး ခ်မ္းေနခဲ့ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးက ပ်ံေနတုန္း၊ တနသၤာရီရိုးမေပၚကေန ေတာေတာင္၊ ပင္လယ္ေတြကို ျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အတိတ္က ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ အေႏွးရုပ္ရွင္ျပခ်က္ေတြလို ျပန္ေပၚလာတယ္။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုကစလို႔၊ နယ္စပ္ကို ထြက္လာတာေတြ… က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတာေတြ ျပန္ေပၚလာေနခဲ့တယ္"။

ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာပဲ ထိုင္းေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေျပာထားသလိုပဲ ထိုင္း ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ (FCCT) က မာဝမ္က လိုက္ပို႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။ "ကံေကာင္းပါေစ"။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၀ ရက္။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ကိုစိုးျမင့္ေျပာသလို၊ က်ေနာ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ မျဖစ္မိဘူး။ အတိတ္က ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ အေႏွးရုပ္ရွင္လို ေခါင္းထဲ ျပန္ေပၚလာခဲ့တယ္။