Pages

Saturday, March 15, 2008

ၾကက္သြန္နီ

တေဆာင္းလံုး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လႊမ္းပတ္ထားတဲ့
အလြမ္းေတြက အထပ္ထပ္..

အပင္ဖ်ားကေလး စိမ္းထားၿပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္းေနရ
ေျမထဲသိမ္းထားတဲ့ အေဆြးမ်ားက
ေထြးေထြးနီ။

ခုေတာ့ ေႏြဦးေရာက္လာခဲ့ေပါ့
ျပန္ေတြ႔ရင္ ရင္ခြဲျပလိုက္ေတာ့မွ
မ်က္ရည္ေတြ
ေထြေထြက်သြားေစရမယ္။

ေယာဟန္ေအာင္
မတ္ ၁၅၊ ၂၀၀၈။

6 comments:

Dr. Yi Yi Win said...

ျပန္ေတြ ့ခ်င္ေနသူတစ္ေယာက္ေယာက္ရိွေနတယ္လား။
ျပန္မေတြ ့နိုင္လို ့မ်က္ရည္ေတြတြင္တြင္စီးေနရာက ကဗ်ာေတြလည္းျဖစ္ခဲ့ရေပါ့။
လာအားေပးပါတယ္ရွင္။

pandora said...

ဘယ္ မ်က္ရည္က်လိမ့္မတုန္း။ ေဘးနားမွာ ဆားပံုထားလိုက္မွာေပါ့။ အိမ္ရွင္မက ဒီေလာက္ေတာ့ သိတာေပါ့ .. တဲ့။

Dr. Yi Yi Win said...

ေၾသာ္..ေျပာဖို ့ေမ့သြားလို ့။ အိမ္မွာေတာ့အမ်ိဳးသားက ၾကက္သြန္အနီေကာအျဖဴေကာ
အစိမ္းလိုက္ကိုက္ကိုက္စားတယ္။ ဟင္းလည္းသူ ့စိတ္ႀကိဳက္သူခ်က္စားတာေလ။ ငံ
ျပာရည္ပုလင္းအေကာင္းစားေတြေတာ့မီးဖိုထဲမွာအမ်ားႀကီးသူ၀ယ္ထားတယ္။ ဆားေတာ့
ပံုရေလာက္ေအာင္ေတာင္မရိွေလာက္ဖူး။ ဒီေန ့ေစ်းသြားရင္ဆား၀ယ္ခဲ့ဦးမွပါ။

Kaung Kin Ko said...

ၾအေၾကာင္းအရာ ရိုးရိုးေလးကို ကဗ်ာဖြဲ့ထားတာ လွတယ္ဗ်ာ။

ေမျငိမ္း said...

အဲဒါေပါ့ ေယာဟန္ေအာင္ဆိုတာ...
အင္း တို႔မ်ားကေတာ့ ဆားပံုလည္း မရပါဘူး.. က်တာပဲ.. မ်က္ရည္လြယ္တယ္ထင္ပါ့..ဟဟ.. ။ ဟိုမေတာ့ ဘလိုေနမယ္ မသိ..။ ဒါမဲ့ အဲလိုအခ်ိန္ေခ်ာ့ရတာက အမိုက္စားဗ်..။

ATN said...

ေနာက္ထပ္တခါ လာျပန္လည္ျပီး မ်က္ရည္ ထပ္က်တာပါ။ ပထမ တေခါက္တုန္းကေတာ့ ကမန္းကတန္းနဲ႕မို႕ မ်က္ရည္စို႕ရံုေလးစို႕ခဲ့ရတယ္။ စိမ္းထားခဲ့တဲ့ အပင္ဖ်ားေလးကိုပဲ အားက်ပါတယ္။

Recent Comments