သူတို႔ခံစားၾကတဲ့ က်ေနာ့ကဗ်ာအေၾကာင္း (မေမၿငိမ္း)

က်ေနာ့ကဗ်ာေလးကို ဆရာမေမၿငိမး္က ခံစားၿပီး၊ မိုးမခအင္တာနက္ေရဒီယိုမွာတင္ထားတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ။ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ဒီေနရာမွာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

သူငိုရင္ တကမၻာလံုးလႈပ္တယ္
ေမၿငိမ္း

သူငိုရင္
တကမၻာလံုးလႈပ္တယ္။
သမီးရယ္
မငိုလိုက္ပါနဲ႔
ေဖေဖ့ဘ၀ဟာ
တခ်ိန္လံုး ကမၻာလႈပ္ခဲ့ရသူပါကြယ္...။

သမီးကိုယ္တိုင္က ေဖေဖ့အတြက္ ကမၻာတစ္ခုပါကြယ္။ သမီးငိုတဲ့အခါ ေဖေဖဟာ ႏိုင္ငံမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ပိုငတ္လာသလို ခံစားရတယ္။ သမီးသိလား.... ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ သာယာနာေပ်ာ္ပါေစ။ ဒါ ေဖေဖ တို႔အတြက္ တကယ့္ေပ်ာ္စရာေျမမဟုတ္။ တကယ္က ေဖေဖတို႔ရွိေနရမွာက ေဖေဖတို႔ရဲ႕ေသြးသားတူ အေဆြအမ်ဳိးေတြရွိတဲ့၊ ကိုယ့္ေျမဆီမွာ ရွိရမွာ။ အဲဒီမွာ သမီးရဲ႕အဖိုးအဖြား အေဒၚဦးေလးေတြ၊ ရွိေနတာ။ သမီး ...သိရဲ႕လား။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါကမွ ေဖေဖတို႔ရဲ႕ တကယ့္ဘ၀၊ ေမတၱာတရားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကမၻာပါ သမီးရယ္။ အဲဒါဟာ အမိေျမေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကမၻာကို ေဖေဖဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ႏွစ္ကာလေတြ အမ်ားႀကီး....အတုန္တုန္အလႈပ္လႈပ္ ကမၻာ-ကမၻာေတြထဲ ေဖေဖလူးလူးလိမ့္လိမ့္ ေမ်ာ။ ျဗဳန္းကနဲ....ကမၻာသစ္တစ္ခုနဲ႔ တည့္တည့္၀င္တိုး။ ေဖေဖ့အတြက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အစြမ္းကုန္ ငတ္မြတ္ေနရွာတဲ့၊ ေဖေဖ့အတြက္ေတာ့ သူဟာ...ေဖေဖ့ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္၊ ကမၻာသစ္တစ္ခုပါ။ အဲဒါ သမီး ေမေမေပါ့။ သူ႔ခမ်ာ ေဖေဖ့ရဲ႕မျပည့္ေသးတဲ့ ခႏၶာတစ္ျခမ္း ျဖစ္လာရရွာတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အျဖည့္မွာ ျပည့္စံု။ ေဟာ....ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမပူးေပါင္းၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ကမၻာသစ္ေလးတစ္ခု ထပ္ ဖန္ဆင္း။ သမီးက်ေတာ့ ေဖေဖရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ၿပီးျပည့္စံုသြားေစတဲ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးေပါ့ကြယ္....။

xxxx

သမီး... မသိဘူး။
လိုအင္ဆႏၵဆိုတာ ငိုလို႔ရခဲ့တာမရွိဘူး။
ေဖေဖ့ဘ၀ဟာ
အျပာ...ဘီလူးအျပာဂီတ
လံုျခံဳမႈနဲ႔ တည္ၿငိမ္မႈဆိုတာ
ကမၻာရြာႀကီးမွာ ဘယ္မွာရလို႔တုန္း။
ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကာလႀကီးပါ သမီးရယ္။

ဘ၀ေတြထဲ ေဖေဖတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘယ္္ေလာက္ငိုေႂကြးခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ သမီးမသိပါဘူးကြယ္။ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း အသက္စြန္႔သြားတဲ့ ေဖေဖတို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္..
ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ျပည္သူလူထုအတြက္သက္သက္ ေပးဆပ္ေနတဲ့ အေမတစ္ေယာက္အတြက္....အစိုးရဆိုးရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္မွာ လူပီသတဲ့ဘ၀ေတြကို အဆံုးရႈံးခံေနၾကရတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးအတြက္... ၿပီးေတာ့၊ သား သမီးေတြကို ႏိုင္ငံေရးထဲထိုးအပ္လိုက္ရရွာတဲ့ မိဘေတြအတြက္...အဲသလိုပဲ မိဘေတြကို ႏိုင္ငံ့အေရးထဲ ထိုးေပးလိုက္ရရွာတဲ့ သားသမီးေတြအတြက္....ေဖေဖတို႔ ဘယ္ေလာက္ငိုခဲ့ၿပီးၿပီထင္လဲ...သမီးေရ။ ခုထိေတာ့ လိုတာေတြကို ဘာတစ္ခုမွ မရေသးပါဘူး သမီးရယ္။ လူမဲေတြအတြက္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံဘ၀နဲ႔ ငတ္ မြတ္ရသမွ်အတြက္ ရင္ဖြင့္ညည္းစရာဟာ Blues ဂီတတဲ့။ ေဖေဖ့မွာေတာ့....ကိုယ္တိုင္ကိုက Blues ေတးသြား တစ္စပါ။ အခုထိ... ျပည္သူလူထုကို ကယ္တင္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔။ မ်က္ရည္တို႔ ဆိပ္သုဥ္းရာအရပ္ကိုေတာင္မွ ရွာ မေတြ႔ႏိုင္ေသးသူ...။

xxxxx

ေဖေဖတို႔မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္းေျပာျပဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီး မငိုရဘူးေနာ္။ ဘယ္တုန္းကမွ လူ သတ္ဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့တဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္ေလးေတြေပါ့သမီးရယ္..။ ေသနတ္ေတြထမ္းလို႔ ေတာေတြ ျဖတ္၊ ေတာေတြျဖတ္နဲ႔ ခရီးၾကမ္းေတြထပ္ခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္နံရံေလးဘက္ေတြထဲ အိမ္ေျမွာင္ေတြ၊ ပိုးဟပ္ေတြအျဖစ္၊ မက္တာမက္ေဖာဆစ္ေတြ ျဖစ္ၾက။ အဲဒီလူငယ္ေလးေတြဟာ ရွိေနၾကရတဲ့ ေနရာေဒသေတြ မတူလဲ၊ အိပ္မက္ကေတာ့ တူၾကတယ္၊ သူတို႔အိပ္မက္ထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ႏိုင္ငံနဲ႔ ေပ်ာ္ ရႊင္တက္ႂကြတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြပါတယ္။ စိုေျပစိန္းလမ္းတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ေျမမွာ သူတို႔အားလံုး အတူတကြရွိၾကတဲ့ ျမင္ ကြင္းပါတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ သမီးရယ္....။ သမီးရယ္ ....သူတို႔ေတြဟာ သိပ္ရိုးစင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ လူသားအားလံုးရဲ႕ အိပ္မက္လည္းျဖစ္တယ္လို႔ ေဖေဖယံုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးရယ္.....

အိပ္မက္ေတြဆိုတာလည္း
တကယ္မျဖစ္ဘူး။
ကမၻာကုန္သြယ္ေရးေမွ်ာ္စင္ႀကီးလည္း
ေဒါင္းဂ်ဳန္းလို ထိုးစိုက္ဆင္းခဲ့ရ
လူ (၃၀၀၀) ေက်ာ္ အိပ္မက္ေတြဟာ
တမဟုတ္ခ်င္း ျပာျဖစ္သြားတယ္။
ဘာၾကာေသးလို႔လဲ သမီးရယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ
ဗံုးမိုးႀကဲ
အာဖဂန္မွာလည္း ေသၾကျပန္တာပဲ။

xxxx

ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔တဲ့။ အီရတ္မွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးသြားတယ္။ ဘယ္လိုလဲ....အဲဒီမွာ တကယ္ပဲ ေျပလည္သြားၿပီလား။ အေမရိကားမွာ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးေမွ်ာ္စင္ႀကီး အတိုက္ခိုက္ခံရေတာ့ အာဖဂန္နစၥတန္မွာ အေလာင္းေတြပံုသြားတယ္။ ကဲ...တကယ့္တရားခံကို လက္စားေခ် ႏိုင္ၿပီလား။ အဏုျမဴဗံုးနဲ႔ ဟီရိုရွီးမားအလြမ္းဇာတ္ေတာင္ မ်က္ရည္မေျခာက္ေသးခင္၊ ဓါးစာခံျပည္သူေတြ ခမ်ာ မွာပဲ၊ အလဲလဲအကြဲကြဲ။ အျမဲတမ္းကံဆိုးရရွာသူေတြက ျပည္သူလူထုပဲ။ တဘက္သတ္ဇာတ္က နာလွခ်ည့္။ ဒီလို အလြမ္းဇာတ္ထဲမွာပဲ အမုန္းဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ ေပါက္ဖြားခဲ့တာ...။ ဟစ္တလာ...စတာလင္... ေခ်ာင္ခ်က္ စကူး.... ပိုေပါ့.....တို႔ကေန...ေန၀င္း၊ ခင္ညြန္႔၊ သန္းေရႊအထိ...။ ေျပာေနရတာကိုက အနာလိုကိုက္တယ္ သမီး ရယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးလိုေလာင္ၿမိဳက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ငိုေႂကြးေတာင္းဆိုေနရတာကိုက ကိုက္ခဲေလာင္ၿမိဳက္ ေနရျခင္းေတြေလ..။ ဒါေၾကာင့္......

သမီးငိုတာ ေတာင္းဆိုတာမွန္း ေဖေဖသိတာေပါ့။
ေတာင္းတာမျပည့္ရင္ ေဒါသျဖစ္ျပန္ေရာ၊
စိတ္ႀကီးသူေတြရဲ႕ ေဒါသေတြက အမုန္းေတြျဖစ္
အမုန္းေတြက ရက္စက္မႈေတြျဖစ္
ရက္စက္မႈေတြကို ရက္စက္မႈေတြျပန္ျဖစ္
ေမတၱာကို သိပ္မေျပာၾကေတာ့ဘူး။
အခ်စ္လည္း သိပ္မေျပာၾကေတာ့ဘူး။
ေစ်းကြက္နဲ႔ စစ္ပြဲပဲ ေျပာၾကတယ္။
သမီးေရ...
မငိုပါနဲ႔
ေဖေဖခ်စ္ပါရဲ႕။

xxxxx

ကမၻာႀကီးမွာ ပိုယွက္ႏြယ္လာ
ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့ သတင္းေတြက ပိုမ်ားမ်ားလာ
ေဖေဖ့ေနရာနည္းနည္းလာ
သမီးေရ...
ကမၻာ့ရြာမွာ အိုးအိမ္မဲ့
ေဖေဖလည္း သမီးေတာင္းတိုင္းေပးႏိုင္ရဲ႕ မထင္ပါဘူးကြယ္။

xxxx

သမီးေရ.....ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကမၻာႀကီးက သတင္းေခတ္ဆိုပဲ။ ရသဆိုတဲ့ စကားလံုးလည္း မ်ဳိးတုန္းေတာ့ မယ္ဆိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖကေတာ့ ေလာကကိုခ်စ္တတ္သူေတြ၊ ေရေျမသဘာ၀ကို ျမတ္ႏိုးတတ္သူေတြ၊ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ယံုၾကည္သူေတြဆီမွာေတာ့၊ ရသဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မကြယ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ယံုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရသ ဆိုတဲ့ ခံစားတတ္မႈကပဲ၊ ေလာကကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္စြမ္းတယ္လို႔ ယံုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖ အသက္၀၀ရႈႏိုင္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕..သမီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ ရသခမ်ာ တျဖည္းျဖည္း အင္အားနည္းလာတယ္ဆိုတာ ကိုေတာ့ ေဖေဖလက္ခံရမွာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေဖေဖတို႔ရဲ႕ ကမၻာ့ရြာေခတ္ႀကီးကိုယ္တိုင္က အရသာနည္းလာ တာ၊ အရသာ သိပ္မရွိေတာ့တာေလ......။ ေဖေဖျဖင့္ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုေတာင္မွ လြမ္းလာမိပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ သမီးတို႔ေခတ္မွာ အခ်စ္ဆိုတာကို မသိၾကေတာ့မွာစိုးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဖေဖက ေမေမ့ကို ခ်စ္သလိုအခ်စ္မ်ဳိး သမီးေလးဘ၀မွာ မရဖူးလိုက္မွာကိုလည္း စိုးတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့.......

သမီးႀကီးလာရင္
အလြန္ရိုးသားတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြ
အလြန္က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ
အလြန္လြယ္ကူတဲ့ ဘ၀ေတြ ရွိေလေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
အက်ဥ္းအက်ပ္ (dilemma) ဆိုတာရယ္
ကပ္ (Crisis) ဆိုတာရယ္ ခဏခဏၾကားရလိမ့္မယ္။

xxxxx

ကမၻာ့ရြာေခတ္ႀကီးထဲမွာေတာ့ ေဖေဖ့အတြက္ အစစအရာရာဟာ ဆန္းျပားေနတယ္။ အေပးအယူဆိုတဲ့ စကား လံုးနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးေနရတယ္။ ေဖေဖတို႔ဘ၀ေတြထဲမွာေတာ့ အယူအတြက္ မစဥ္းစားဘဲ၊ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးခဲ့ရတာ အပံုအပင္လို႔ ထင္တာပဲေလ၊ ၿပီးေတာ့.... ေမတၱာတရားနဲ႔ရင္းႏွီးေပးဆပ္ၿပီး ျဖတ္သန္းခဲ့တာလည္း၊ ရာသီေပါင္းမ်ားစြာ။ အခုေတာ့..... ေဖေဖတို႔ခမ်ာ တျခားကမၻာက ၿဂိဳဟ္သားေတြလို....။ လမ္းေပ်ာက္ပါတယ္.. ..သမီးရယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါက ဘ၀ေပ်ာက္တာလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ........

တခ်ဳိ႕က ခႏၶာကိုယ္ေရာင္းစားတယ္။
တခ်ဳိ႕က ရက္ဇူမင္ (Resume) ေရာင္းစားတယ္။
တခ်ဳိ႕က သိကၡာကိုေရာင္းစားတယ္။
တခ်ဳိ႕က ႏိုင္ငံကိုပါေရာင္းစားေနၾကတယ္။
လက္မွတ္ထိုးတဲ့လက္ဟာ ၿမိဳ႕ကိုဖ်က္သတဲ့
ခ်ိန္ခြင္နဲ႔ ေငြကိုင္တဲ့လက္ေတြလည္း မထူးပါဘူးကြယ္။

သူမ်ားေတြက အာဂ်င္ဒါ (Agenda) တင္ပို႔တယ္။
ယဥ္ေက်းမႈတင္ပို႔တယ္
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတြျပန္တင္ပို႔တယ္။
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ျပန္တင္ပို႔တယ္။
ျမစ္ေတြ ျပန္တင္ပို႔တယ္။

သမီးေရ ေဖေဖတို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ထူးအိမ္သင္ကေတာ့ သူ႔အေမကို တိုင္တည္ရွာတယ္။


ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ၿပီးေရာ
ေခါင္းမာတတ္တဲ့ အက်င့္ကဆိုး
အသက္သာႀကီးလို႔သြားတယ္
က်ေနာ့အိပ္မက္ေတြ မေျပာင္းလဲ
အေမရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလး အသည္းကြဲ...တဲ့။

ၿပီးေတာ့
ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရွိလည္း သူသိကၡာရွိခ်င္ေသးသတဲ့။

ကဲ...သမီးေရ။ ေဖေဖကေတာ့ လိုခ်င္တာကို ငိုေတာင္းေနတဲ့ သမီးေလးကိုပဲ တိုင္တည္ပါရေစေတာ့ကြယ္။

သမီးေဖေဖက ေရာင္းစားဖို႔ ဘာရွိလို႔တုန္း
မာနခ်မ္းသာတာနဲ႔ပဲ ငတ္ေနရ
ဒါကိုပဲ
သမီး အေမြရမွာပဲ
ေမေမကေတာ့ ေၾကာက္ေနရဲ႕။

ေမၿငိမ္း (ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၆)
ေယာဟန္ေအာင္ရဲ႕ “သူငိုရင္ တကမၻာလံုးလႈပ္တယ္“ကဗ်ာကို ခံစားေရးဖြဲ႔ပါတယ္။