ည

အသုဘ ခ်ၿပီးစအိမ္လို
ညရဲ႔ကိုယ္ထဲ အသံမဲ့။

ပိုးေကာင္ငယ္မ်ား အသံ
စကၠန္႔တံလို လႈပ္လႈပ္
မိုးတိမ္ ပုတ္စပ္စပ္
မလတ္မဆတ္ လ နဲ႔
ၾကယ္တို႔ရဲ႔ ဖတ္စာမဲ့။

ကိုယ္ဟာ
ရွားပါးစာအုပ္ ပိုင္သလိုမ်ဳိး
ဗန္ဂိုးရဲ႔ မိတ္ေဆြတေယာက္လိုမ်ဳိး
အလဟႆ တန္ခိုးေတြနဲ႔
ဘ၀င္တမ်ဳိး ခပ္ေထြေထြ
အဆင္မေျပမႈ မွန္သမွ်အတြက္
ဆင္ေျခေတြ ရွိလွ်က္ပဲ။

အူေပါက္ေနတဲ့ ခ်ည္တေထြးမွာ
အစကို ရွာရင္းရႈပ္ေထြး
ကိုယ့္ကိုေမြးတာ (၂၂) ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။
ခ်ည္မွ်င္ အပံုထဲက ကိုယ့္ဖက္ ဆြဲခ်င္ရာဆြဲ
'ေနေပ်ာ္ျခင္း' အက်ၤီပြပြထဲ
ေခ်းေညႇာ္ေတြ မဲလာတယ္။

မီးတိုင္ငယ္တခ်ဳိ႔
မစို႔မပို႔ အနီမိႈင္းမိႈင္း
ေမွာင္ရိပ္မညီ မ်က္ခင္းတပိုင္း
ျခင္ေတြ လိႈင္းထေနတာပဲ။

ဘုရားရွိခိုးသံၾကားတယ္။
ခပ္ေရးေရး
လူငယ္တေယာက္ရဲ႔ အေတြးဟာ
ျပႆနာနည္းနည္း
အလြမ္းမ်ားမ်ား
ဖ်ားနာျခင္း၊ နလံထျခင္း
ဘ၀ရွင္းတမ္းဟာ
အေႂကြးေတြခ်ည္း ထြက္မလာသလို
ဦးေဏွာက္ဆိုတာ
ေလာ့ဂရစ္သမ္ နည္းနည္းပဲပါတယ္။

ငါ့ကို ဘယ္သူအိပ္မက္ မက္မလဲ
ငါ ခုန္၀င္လာခဲ့မွာပဲ
ဘာမွမရွိ ညထဲမွာ
ဘာမွမျဖစ္ ကုန္ဆံုးဖို႔
ကိုယ္တုိ႔ရွင္သန္ေနတာပဲလား
< ညတို႔ တအားရွည္ စကားမျမည္ နည္းလြန္း>

ခုတင္တလံုးထက္
အသက္ရွဴသိပ္မ၀
အိမ္တလံုးအထဲမွာ ကိုယ္နားခို ေနရေပမယ့္
ကိုယ္...
အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေန။

ေယာဟန္ေအာင္
ၾသဂုတ္ ၂၉၊ ၁၉၈၇။