ေနရာလြဲခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ

"ေခ်ဟာ ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ေခ်ဟာ ရႈံးခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ့္လူထုေထာက္ခံမႈ တခဲနက္ရတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလို အစီအစဥ္တက် ျပတယ္။
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ မစ္ရွင္တခု၊
အလုပ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သဘာ၀ေတြရဲ႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေတြကို ျပတယ္"

"ေခ်" ရုပ္ရွင္ကားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေ၀ဖန္သူတဦးက ေရးၾကတယ္။ က်ေနာ္က မိတ္ေဆြတဦး ၾကည့္ေနတာနဲ႔ 'ေခ်' ရုပ္ရွင္ ကားကို ၾကည့္ေန ျဖစ္တယ္။ ဒါရိုက္တာ စတီဗင္ ဆိုဒါဘာ့ဂ္ (Steven Soderbergh) ရိုက္တဲ့ ေခ် ေဂြဗားရားအေၾကာင္း ဇာတ္ကား၊ ၂- ကားတြဲထဲက ဒုတိယပိုင္းကားကို ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဒီေန႔က (၈) ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ၂၂ ျပည့္ေန႔ကို ၂-ရက္ အလိုေပါ့။

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ေခ်ေဂြဗားရားကို အရူးအမူး ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတာေပါ့။
သံပုရာခြံဦးထုပ္ တေစာင္းေဆာင္းထားတဲ့ သူရဲ႔ ပံုရိပ္က က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြ အသဲစြဲေပါ့။ က်ေနာ္တို႔တင္ မက ပါဘူး။ ေတာ္လွန္လိုစိတ္ေသြးႂကြေနတဲ့ ကမၻာတ၀ွမ္းက လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို အားက် ေလးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေပမယ့္ ေဆးထိုးအပ္မကိုင္.. ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ "လူတေယာက္ ခ်င္း ခံစားရတဲ့ ေရာဂါေတြကို ကုရတာထက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအလိုက္ ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ကုသေပးရတာ ပိုအက်ဳိးရွိပါတယ္" .. ဒီေျပာစကား ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ အသည္းစြဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လူ ၁၂- ဦးနဲ႔ က်ဴးဘား ေတာ္လွန္ေရးကို စခဲ့တာဟာ က်ေနာ္တို႔ စိတ္ကူး ယဥ္စရာ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ သူဟာ အရင္းရွင္ကမၻာႀကီး တခုလံုးကို ကိုင္လႈပ္ခဲ့တဲ့သူ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့ ရာသက္ပန္ ေတာ္လွန္ေရးသမား.. ဒီလို ေကာင္းသတင္းေတြပဲ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ သူ႔ရဲ႔ နိဂံုးကို ဖတ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ "ဒီ အရင္းရွင္ ေတြဟာ .. လူမဆန္ ရက္စက္လိုက္ေလ" ဆိုၿပီး ေဒါမနႆေတြ ပြားေနခဲ့ရတယ္။ ဒီေလာက္အထိ သူ႔အေၾကာင္း ရဲေခါင္ ေျပာက္က်ားဇာတ္လမ္းက က်ေနာ္တို႔ ဘ၀ကို ႀကီးစိုးၾသဇာလႊမ္းခဲ့တယ္။

'ေခ်' ရုပ္ရွင္မွာ ပထမပိုင္းက ၁၉၅၆ ခုႏွစ္မွာ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရး စတဲ့အပိုင္း။ အခု က်ေနာ္တို႔ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ဒုတိယ ပိုင္းက ေခ်ရဲ႔ "ဘိုလစ္ဗီးယားဒိုင္ယာရီ" ကို အေျခခံ ရိုက္ထားတာ။ သူတို႔ ဘိုလစ္ဗီးယားႏိုင္ငံထဲကို ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့အေၾကာင္း.. ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာ ဘိုလစ္ဗီးယားက အာဏာရွင္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ဖို႔ သူနဲ႔ ရဲေဘာ္နည္းနည္း ၀င္ခဲ့ ၾကတဲ့ အေၾကာင္းပဲ။ အခု ဒီရုပ္ရွင္ကိုၾကည့္ေတာ့ အရင္က သူ႔ကိုမ်က္ကန္း ၾကည္ညိဳေနတဲ့ အျမင္ထက္စာရင္ က်ေနာ္ ေမးခြန္းေတြ ေခါင္းထဲမွာစီၿပီး ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ အရြယ္နဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳလည္း က်ေနာ့္ကို ေျပာင္းေစခဲ့ၿပီပဲ။

ေခ်က ၁၉၂၈ ဇြန္ ၁၄ မွာ ေမြးတယ္။ ဘိုလစ္ဗီးယားမွာ သူက်သြားေတာ့ ၁၉၆၇ ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္။ အသက္ ၄၀ နီးပါးအရြယ္။ သူက ရဲေဘာ္ ၅၀ ေလာက္နဲ႔ ဘိုလစ္ဗီးယားကို ေတာ္လွန္ေရး စတင္ဖို႔ ၀င္သြားခဲ့ တယ္။ အဲဒီကာလမွာ သူ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တာက အရည္အခ်င္း၊ ေလ့က်င့္မႈ သိပ္မျပည့္၀ေသးတဲ့ ဘိုလစ္ဗီးယား တပ္မေတာ္ကို အလြယ္တကူပဲ အႏိုင္ ယူႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္က ေနာက္ကြယ္က ကူညီေနတာ၊ ရိန္းဂ်ားတပ္ဖြဲ႔ေတြကို ပံ့ပိုးေလ့က်င့္ ေပးေနတာေတြ သူ သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ သူက ေဒသခံ ေတြဆီက ေထာက္ခံပံ့ပိုးမႈရမယ္ ထင္ထားေပမယ့္လည္း ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ သူကြယ္လြန္သြားေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဒိုင္ယာရီမွာ ဘိုလစ္ဗီးယားကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အားကိုး မရဘူး၊ ယံုၾကည္ေလာက္စရာ မရွိဘူး။ မိုက္မဲတယ္ လို႔ ေဖာ္ျပထားခဲ့တယ္။ က်ဴးဘားနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ ေရဒီယိုေတြ ကလည္း ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဘိုလစ္ဗီးယားေတာထဲမွာ စစ္သား ၁၈၀၀ ေက်ာ္ ၀ိုင္းပတ္ေခ်မႈန္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အေရးက ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ရတယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၃၀ ေက်ာ္ (၁၁-လတာ) မွာေတာ့ ဖမ္းခံရၿပီး သုတ္ သင္ သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါပဲ။

ေတာ္လွန္ေရးကို အိပ္စ္ပို႔တ္ (ႏိုင္ငံျခားတင္ပို႔လို႔ ရသလား၊ တင္သြင္းလို႔ရသလား) ဒီေမးခြန္းကို က်ေနာ္ေမး မိတယ္။ ေနာက္ထပ္ က်ေနာ့္အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ယွဥ္ေမးေနမိတာက သူ.. ဘာမွားသြားသလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ စၿပီး မွားတာလဲ။ ဒီမစ္ရွင္ကိုယ္၌က အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္တဲ့ မစ္ရွင္လား။ က်ဴးဘားက ၀န္ႀကီးအဆင့္အထိ တာ၀န္ယူၿပီးမွ စြန္႔ၿပီး ရဲေခါင္ေျပာက္က်ား လာျပန္လုပ္တာဟာ က်ဴးဘားႏိုင္ငံေရးထဲမွာေရာ ေနာက္ကြယ္က အာဏာလုပြဲျပႆနာေတြ သူ ၾကံဳေနခဲ့ရပါသလား။ ဒီလို ေမးခြန္းေတြဆင့္ေနမိတယ္။

ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ကမ္မီရီေတာင္တန္းေပၚက ေခ်တို႔တပ္ဖြဲ႔ကို ေတြ႔ရတယ္။ ေခ်ရဲ႔ မုတ္ဆိပ္ပသိုင္းေတြက ရွည္လ်ား လို႔။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြက ပင္ပန္းမႈအျပည့္နဲ႔ ေခ်ာင္က်။ တခါတေလ ပင္ပန္းရင္၊ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ ေခ်ရဲ႔ ရင္က်ပ္ပန္းနာက တရႊီးရႊီး ေႁမြတေကာင္အလား ျပန္ထတယ္။ ဘိုလစ္ဗီးယားရဲ႔ အဲဒီေဒသရဲ႔ ေတာက ေျခာက္ ေသြ႔ေတာ။ သူတို႔တပ္ဖြဲ႔က ရြာေတြနား မကပ္ႏိုင္လို႔ ရိကၡာျပတ္ေနၾကၿပီ။ ရြာသားတခ်ဳိ႔ကို ဆက္သြယ္ေတာ့လည္း သစၥာေဖာက္ခံရတယ္။ သူတို႔ကို ေထာင္ေခ်ာက္ သြင္း အတုိက္ခံရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေခ်ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတြအနား နီးလာေပါ့။ ဘိုလစ္ဗီးယားတပ္ေတြရဲ႔ ၀ိုင္းပတ္မႈက စိတ္ လာတယ္။ သူတို႔ ထင္သလို ျပည္သူ႔စစ္ပြဲ မဆင္ႏႊဲႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႔ "ဘိုလစ္ဗီးယားဒိုင္ယာရီ" မွာ ေရးခဲ့တယ္ "လယ္ သမားေတြက က်ေနာ္ တို႔ကို ဘာအကူအညီမွ မေပးၾကဘူး။ သူတို႔က သတင္းေပးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။"

သူကယ္တင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ သူရဲ႔ခါးသီးတဲ့ မွတ္ခ်က္ပါပဲ။

ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ သူက ေျပာတယ္။

Che Guevara: The peasant is like a wild flower in the forest, and the revolutionary like a bee. Neither can survive or propagate without the other.

ေခ်။ လယ္သမားေတြက ေတာထဲပ ပန္းရိုင္းေတြနဲ႔တူတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားကေတာ့ ပ်ားနဲ႔တူတယ္တဲ့။ အျပန္ အလွန္ မွီတည္ေနၾကတဲ့ပံုကို ေျပာတယ္။

Lisa Howard: What is the most important quality for a revolutionary to possess?
Ernesto Che Guevara: Lamor.
Cuban Diplomat #1: [translating] Love.
Lisa Howard: Love?
Cuban Diplomat #1: Love of humanity... of justice and truth. A real revolutionary goes where he is needed.

ေမး။ ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး အရည္အခ်င္းက ဘာပါလဲ။
ေခ်။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ။
ေမး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဟုတ္လား။
ေခ်။ လူသားေတြကို ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ။တရားမွ်တမႈနဲ႔ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈေပါ့... တကယ့္ ေတာ္လွန္ေရး သမားအစစ္အမွန္တဦးဟာ သူ႔ကို အလိုရွိတဲ့ေနရာကို သြားႏိုင္ရမယ္.. လို႔ ေျဖခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ သတင္းေပးျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့ လယ္သမားေတြကို ဘယ္လို ျမင္မိမယ္ မသိေပဘူး။
ဒီရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြကို ေျပာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တာ၀န္ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ABSDF က တပ္မွဴး တဦး အေၾကာင္းပါ။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။