ျမင့္လွ
သဘာရင့္ ျခေသၤ့တေကာင္လို
နီရူဒါက ဆိုင္က ေပါင္မုန္႔ဝယ္ခဲ့တယ္။
သူက ဒါကို စကၠဴနဲ႔ထုပ္ခိုင္းတယ္
ၿပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္ ခ်ဳိင္းၾကားညႇပ္လို႔
"ထားပါ၊ တေယာက္ေယာက္က
တခါတေလ အနည္းဆံုး
ငါစာအုပ္တအုပ္ ဝယ္လာတယ္ ထင္ပါေစ …"
သူက ရိုမန္တေယာက္လို လက္ျပႏႈတ္ဆက္
နန္းဆန္ဆန္ အိပ္မက္ပံုမ်ဳိး၊
ေလထဲမွာေတာ့ ပက္က်ိ၊
ခရုမ်ား၊
ထမင္းမ်ား အနံ႔ေတြနဲ႔၊
အဲဒီေပါင္မုန္႔နဲ႔ပဲ ဗယ္လ္ပါရိုင္ဆို (Valparaiso)* ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္။
သူေျပာတယ္၊
"လူႀကီးမင္းတို႔၊ ၾကည့္စမ္းပ၊
အဲဒီမွာ
မင္းေတြ႔လိမ့္မယ္၊ ဗြက္အိုင္ေတြ အမိႈက္ပံုေတြ အလယ္မွာ
အနီေရာင္ မီးတိုင္ေအာက္ ရပ္ေနတာ၊
ဘီလ္ေဘာင္း (Bilbao)** ရပ္ေနစမ္းပါ၊ ကဗ်ာဆရာတဦးရဲ႔
ေၾကးနီေမာင္း ဝိညာဥ္စိတ္ဓာတ္နဲ႔။
ဘီလ္ေဘာင္း (Bilbao) က ေတေလ၊ သူပုန္တေယာက္ပဲ။
မူလက
မူလက
သူတို႔က ရုပ္ထုထူတယ္၊ သံႀကိဳးေတြနဲ႔ ျခံကာတယ္။
ကဗ်ာဆရာက ပ်ံက်ရပ္ကြက္မ်ားမွာေနေပမယ့္
အလယ္ဗဟိုခ်က္မမွာ ရုပ္ျပဖို႔ လုပ္တယ္။
အဲဒီမွာ ေနာက္ေတာ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းျဖဳတ္ပြဲ ထုတ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာေတာ့
ကဗ်ာဆရာကို ဂိတ္ေပါက္အျပင္ဖက္ ဖယ္ပစ္ၾကျပန္တယ္။
ေခၽြးတရႊဲရႊဲနဲ႔
ေခၽြးတရႊဲရႊဲနဲ႔
ပန္းပုရုပ္ ေအာက္ခံခံုကို
သူတို႔က ဖယ္ရွားၿပီး
ညီႇေစာ္ မီးနီေရာင္ရပ္ကြက္ ပို႔ပစ္ၾကျပန္တယ္။
ကဗ်ာဆရာက သေဘၤာသားရဲ႔
ေမြးစားညီအစ္ကိုလို ရပ္ခဲ့တယ္၊
မင္းတို႔က သူ႔ဇာတိလို႔ ေခၚဆိုၾကမယ့္
ေနာက္ခံကို ဆန္႔က်င္ေက်ာေပးခဲ့ေလတယ္။
ငါတို႔ရဲ႔ ဘီလ္ေဘာင္း (Bilbao) က ရယ္ပြဲဖြဲ႔ရတဲ့ ဟာသေတြကို ခ်စ္တယ္။
သူေျပာလိမ့္မယ္၊
'အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ၿဂိဳဟ္ကမၻာမ်ားထဲက
အေကာင္းဆံုးမွာ
ဖာသည္ေတြရွိတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးဖာေတြ ရွိတယ္၊
ငါက ကဗ်ာဆရာတေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္
ငါကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ ပထမဟာပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္' တဲ့။
နီရူဒါက ပါးပါးနပ္နပ္ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။
"ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ဆိုတာ
တန္ဖိုးထားမႈမ်ားရဲ႔ အတက္-အက် ျပင္ပမွာ ရွိတယ္
ငါတို႔ကို အလယ္ဗဟိုက ဖယ္ဖို႔ဆိုတာ မခက္ပါဘူး
ငါတို႔ကို အလယ္ဗဟိုက ဖယ္ဖို႔ဆိုတာ မခက္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေနရာခ်တဲ့ အစက္အေျပာက္ဆိုတာ
ဗဟိုခ်က္မ ျဖစ္လာတာပဲ၊ "
အဲဒီ မြန္းလြဲကို ငါအမွတ္ရေနတယ္။
ပါဘလို၊
ငါ့ ထရန္စစၥတာေရဒီယိုကုိ ျပဴတင္းနား ဖြင့္လိုင္းရွာေတာ့
အခုပဲ
ခ်ီလီျပည္သူေတြနဲ႔ ေကာက္က်စ္တဲ့ စစ္ပြဲက
စပိန္ရဲ႔ အနံ႔အသက္ေတြကို ျပန္ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္။
အသစ္ေသာျဖဳတ္ခ်မႈေတြနဲ႔ ကစားလို႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဖာသည္မ်ားက
သူတို႔ အငမ္းမရ ရႏိုင္သမွ်
မင္းကဗ်ာမ်ားကို ျမင္ကြင္းက ဖယ္ေဖ်ာက္ေနၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ငါ နီရူဒါကို ေတြ႔တယ္၊
သူက မဇၥ်ိမလမ္းက အျမဲမွန္လို႔
ၿပီးေတာ့၊ မယိုင္မလဲ
သူ႔ကဗ်ာေတြကို ျပည္သူေတြကို ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့တယ္
ရိုးရွင္းစြာ၊ တည္ၿငိမ္စြာ
ေပါင္မုန္႔တလံုးလို။
ကဗ်ာဆရာအမ်ားက လမ္းမွားေလွ်ာက္မိၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာက ျပည္သူနဲ႔အတူ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ လမ္းဆံုးကို ေလွ်ာက္ရင္
အသိဉာဏ္ ဆင္ျခင္တံုတရားလိုပဲ
ကဗ်ာကို
ဘယ္အရာမွ ေခ်မႈန္းႏိုင္ေျခ မရွိဘူး။
ယက္ဗ္ေဂနီ ယက္ဗ္တူရွင္ကို
၁၉၇၃ ခုႏွစ္။
Translated by Arthur Boyars amd Simon Franklin
*
Valparaiso ခ်ီလီႏိုင္ငံမွ ဒုတိယအႀကီးဆံုး ဆိပ္ကမ္း၊ စီးပြားေရးၿမိဳ႔ေတာ္
** Francisco Bilbao Barquín (၁၈၂၃-၁၈၆၅)
- ခ်ီလီစာေရးဆရာ၊ သေဘာတရားေရး ပညာရွင္ႏွင့္ လစ္ဘရယ္ ႏိုင္ငံေရး သမား။
No comments:
Post a Comment